We hebben we veel kilometers gereden.

Donderdag 10 okt, Elliott - Tennant Creek

We verkassen weer, een stukje dichter naar het Red Center, nog een weekje en Ayers Rock zal voor ons verschijnen, maar goed eerst nog andere dingen, waaronder vandaag een bezoek aan de garage.
Lekker op tijd verlaten we Elliott, zo kunnen we rustig aan rijden en stoppen onderweg voor wat te drinken, benen te strekken en van bestuurder wisselen. Na een uurtje rijden wordt het vermoeiend dus wisselen en zeker als de zon op je lijf staat, in de auto worden we vanzelf bruin.
Het is koud vandaag, slechts 27° 😂. (Uiteindelijk zien we de meter eindigen op 33°, valt dus mee vandaag. Als we de radars volgen dan is de temperatuur wel heel uitlopend, met uitschieters naar 43° en dat voor de lente.
Goed ruim op tijd zijn we in Tennant Creek, dus eerst een camping plekje zoeken, we hadden er al 1 op het oog en besluiten daar ook gewoon heen te gaan.
Ruim opgezet, genoeg plek. Inmiddels is goed te merken dat we dichter bij het midden komen, steeds meer stof en alles rood. Maar even geen witte kleding aan.
Omdat we om 14.30 in de garage moeten zijn blijven we eerst even op de camping, geeft ons mooi de tijd om voor de volgende dagen te kijken. We hebben globaal een planning, maar afwijken kan soms zomaar gebeuren. Bij de receptie zagen we net een waarschuwing dat als je richting Alice Springs/Kings canon/Ayers Rock gaat, je op tijd moet boeken want campings raken vol. Ayers rock wisten we al, die hebben we zelf afgelopen december al geboekt, slik. Blijkbaar hebben de Aussies vakantie en Ayers Rock, sluit 26 oktober, althans je mag er dan niet meer oplopen.
Goed we gaan dus maar even naar onze route kijken en campings zoeken, had inderdaad gisteren in Alice Springs bij sommige dagen ook al vol gezien.
We besluiten, mede vanwege de afstand, we moeten omrijden omdat we geen 4wd hebben, de Kings canon over te slaan, liever een nacht extra Alice Springs of toch Ayers proberen, iets in de buurt. Maar we zien dat er op de camping waar we heen gaan nu wel plek is, gauw nacht bijgeboekt.
We gaan dus nu voor 4 dagen Alice Springs en 3 Ayers Rock. Alice Springs hebben we camping gemaild voor plek, ff op antwoord wachten en anders snel verder zoeken.
Goed garage tijd, ongeveer 45minuten is de monteur bezig. Onder de auto kijken, klussen en rondjes rijden en dan krijgen we de camper weer terug. Gelijk even testen door een ritje naar het Telegraph station, zo'n 10km verder. Dit rijdt een stuk beter.
DaarnaTelegraph station, ergens gelezen dat de entree $10 is (€6,5) maar bij aankomst is er een hekje en ligt er een gastenboek en kan je doorlopen?
We gaan door het hek naar binnen en komen er daar achter dat je geen entree hoeft te betalen. Het enigste is nu dat we niet in de 2 gebouwen binnen kijken. Er is wel een oplossing voor, in het dorp kan je de sleutel tegen $20 borg halen en dus krijg je het geld terug als je de sleutel terug brengt, haha wat een systeem.
We laten de sleutel voor wat het is en kijken naar de gebouwen en dingen die we wel zo kunnen zien, tenslotte hebben we in Katherine als veel gelezen en gezien over de Telegraph stations die er waren, 11 stuks, tussen Darwin en Adelaide.
Het uitzicht hier is wijds. Mijlen ver, niets te zien. Vlaktes en bomen en veel rood.
We zoeken ook nog even een geocache, haha.
Daarna willen we naar Pebbles, grote stenen, maar aangezien het een ongeasfalteerde weg is hobbelt het enorm en gaan toch niet.
Dan maar een bezoekje aan Lake Mary-Ann. In eerste instantie vragen we ons af waar het meer is, maar het is er echt, alhoewel het is op dit moment niet meer dan een klein plasje.
Blijkbaar zit er ook nog een dam. Voor dat het meer vol staat moet het hier wel flink gaan regenen en daar ziet het op dit moment niet naar uit.
Na een kort ritje terug naar de camping en wat gedronken te hebben nog even dorp in, veel is dicht i.v.m. de vakantie maar ach een lekkere wandeling is niet vervelend.
Daarna gewoon relaxt op de camping, even vakantie houden.

Vrijdag 11 okt, Tennant Creek

We laten de camper maar eens een vakantie dagje houden en gaan de benenwagen gebruiken.
In een al brandend zonnetje wandelen we naar de Bill Allen, Look out, zo hebben we het verste punt van de route vast gehad. Bill Allen heeft van alles voor de stad gedaan en daarvoor is er uitkijkpunt naar hem vernoemd, bijzonder is dat dit punt al zo is genoemd toen deze best man nog leefde, vaak gebeurd dit achteraf.
Vanaf de lookout naar de Battery Hill mine, een museum en een mijn. In deze regio zijn er veel mijnen, dus we komen er vast onderweg nog wel wat tegen.
Om 14.30uur is er bezoek aan de mijn, maar alleen als er 2 betalende personen gaan. Ivo moet dus even duimen of er nog andere bezoekers komen. Omdat we nog dik 1,5uur hebben voor de tour begint bezoeken we eerst het museum. Oude attributen die gebruikt worden in en om de mijnen. Een hal met allerlei gesteentes uit mijnen die overal ter wereld vandaan komen. Een hal over de 1ste wereldoorlog en het ontstaan van de Telegraph lijn. Absoluut interessant om te bekijken en informatie te lezen.
Na nog even wachten met een verkoelend drankje zijn er helaas geen andere gasten voor de tour. We betalen voor het deel we wel hebben gezien, erg makkelijk was dat hier. Ga eerst maar rondkijken en straks betalen als dan toch iemand voor de tour komt dan heb je namelijk korting als je beide dingen bezoekt, we rekenen achteraf wel af. Zo gezegd zo gedaan.
We wandelen opgemak terug richting centrum(pje), waar we eerst wat willen eten, nou we moesten even zoeken om wat te vinden. Zo'n beetje alles was dicht en als het open was dan was het een tering herrie van jewelste en niet echt een gezellig vriendelijk uitziende plek om te eten. Uiteindelijk liepen we langs een verscholen karretje. Ergens halverwege de straat was een hek en daar achter stond een kar, soort snackkar. Hier wat gehaald, grappig plekje. Tevens diende het als een soort opvang/sociale dienst ofzo. Een dame die duidelijk aan het zwerven was kwam op een gegeven moment geld vragen bij de kar, dit kreeg ze ook. Later kwam er een andere vrouw (bleek verkoopster van een winkel) melden dat mevrouw langs was geweest want ze wilde een lollie maar geen geld had. Waarop meneer van de kar liet weten net geld mee geven te hebben. Ok zei mevrouw dan zorg ik dat wisselgeld terug komt.
Later was de zwervende mevrouw met lollie en wisselgeld terug, dit gaf ze weer aan meneer en die zei dat hij het weer netjes zou bewaren in haar kistje. Hij was dus gelijk een soort bank/opvang etc. Zo houdt men hier blijkbaar nog een beetje een oog op elkaar.
Ook als je in het northern territory drank wil halen kan dit niet zomaar, ook voor toeristen niet. Je moet altijd je legitimatie laten zien. Deze checken ze dan. Voor inwoners van Australië die een strafblad hebben of andere strafbare feiten gelden andere regels met betrekking tot nuttigen/kopen van alcohol.

Na het eten wandelen we nog even verder door het dorp en een rondje supermarkt. Daarna kiezen we ervoor lekker naar de camping te gaan en even naar zwembad te gaan. Help wat is die koud..... We zijn afgekoeld.

Zaterdag 12 okt Tennant Creek - Alice Springs

Ja vandaag naar het middelste punt, voor het gevoel begint voor ons nu pas echt het red centre avontuur, eigenlijk zaten we daar al volgens de kaart maar Alice Springs voelt toch meer als echte.
Goed ruim 500km voor de boeg. Maar met een maximum van 100km per uur en de nodige stopmomenten om te wisselen, even iets te bekijken, eten duurt het allemaal wat langer en kan je uitgaan van 80km per uur.
Na een klein uurtje rijden, eerste stopmoment, Devils Marbels, Karlu Karlu. Enorme hoeveelheid grote rotsen en stenen in allerlei verschillende maten. Zijn net de hunnenbedden maar dan een ander kleurtje.
We hobbelen lekker verder, eten even snel wat en rijden weer verder. Goh wat rijdt het trouwens een stuk lekkerder nu het stuur ten opzichte van de wielen zo goed als recht staat. Rijdt een stuk ontspannender.
Net voor Alice Springs komen we bij de steenbokskeerkring, even een fotootje. Voordeel van steenbok zijn dat je je eigen lijntje over de wereld hebt.
Omstreeks 16.00 bereiken we Alice Springs via een verwonderlijk groene omgeving. Na even zoeken waar we kunnen inchecken en dan blijkt ook nog dat we er toch niet opstaan, kunnen we gelukkig toch blijven. Even 4 nachten op de zelfde plek, oke camper is als vervoer nog wel nodig maar kunnen 's avonds gewoon zo weer op plekje rijden.
Het is hier trouwens wel een rare camping. Schijnt een hotel bij te zitten, die hebben we nog niet ontdekt. Wel de grote kantine met allerlei tv schermen vol met allerlei verschillende soorten en een hoop kabaal.
Tevens zit er een drivethru bij, dus kunnen als de drank op is zo de drivethru in, niet paspoort vergeten😋 .
Het zwembad ziet er top uit en de bar buiten ook, zullen we vast nog proberen maar nu niet.
Boodschappen, snel tussendoortje en een wandeling naar het centrum.
Nog net voor donker wordt kunnen we dingen bekijken. Een brug, die speciaal voor voetgangers is als water te hoog is. Een oude rechtbank uit 1928, school uit 1930 en een oud ziekenhuis, eerste in centraal Australië.
Daarna gaan we wat eten in de stad, geen zin om te koken. We belanden bij Monte's. Het is er druk, lijkt wel of de gehele bevolking van Alice Springs er zit, althans de blanke, we hebben er nog niet zoveel gezien als hier.
Na 1st wat tapas te hebben besteld nemen we toch wat friet, hemeltje lief daar kan een weeshuis van eten en dan hebben ze ons ook nog 2 zakken gegeven. We geven er 1 door aan de achter buren haha.
Na een heerlijke wandeling terug nog even genieten op de camping van de afnemende temperatuur.

Zondag 13 okt Alice Springs

Vandaag moeten we heel ver rijden, wel 6,5km haha. Lopend is gewoon te warm (42°) dus we doen het maar met de camper. Deze is vandaag vrolijk versiert. We hebben namelijk de was gedaan en hebben binnen lijnen gespannen en gezellig onze shirts, onderbroeketc er aangehangen. Ziet er gezellig uit met al die kleurtjes.
In de tijd dat we ontbijten zijn er zelfs al een aantal dingen droog, geen wasdroger nodig hier.
Met een versierde bus rijden we dus die enorme afstand voor een bezoekje aan het Dessert park, een natuurpark in de stad waarin het woestijn leven nagemaakt is om zo een overzicht van alles bij elkaar te hebben. Goede reviews gelezen dus laten we dat maar eens doen.
Ze hebben het echt goed nagemaakt, zelfs de temperatuur is tropisch😉.
Er loopt een wandelroute van 3,5km, deze hebben we diverse keren gekruist, weer naar de camper terug voor lunch (we hadden een bandje en mochten terug naar binnen), op tijd bij een presentatie zijn etc. Onze kilometers hebben we zo toch gemaakt.
We maken ook gebruik van de presentatie, hoe te overleven in de woestijn. Een Aboriginal vertelde hoe het in de Aboriginal cultuur gaat. Qua jagen, huishouden, omgangsvormen met elkaar en ook hoe en wat te eten. Interessante informatie.
We hebben vandaag bergen foto's gemaakt. Omdat het rustig was konden we bij de vogels gaan zitten op een bankje en gewoon wachten tot ze dichterbij kwamen of stil gingen zitten. Van grauw grijs tot mega fel blauw (fel was dit vogeltje ook qua vliegen, stil zitten homaar)
Ook de andere beestje die in deze omgeving leven en hier aanwezig waren konden we zien, emoes, dingo's (je zou ze zo aaien), kangoeroes ( erg fotogeniek) en een loslopende lizard, die ineens langs Chantal benen liep en gauw de bosjes inschoot.
Helaas konden we het nachtverblijf niet bekijken, er was ineens een stroomstoring, wel vreemd dat je dan juist nachtverblijf niet kan zien. Moet er toch donker zijn?!?
De vogelpresentatien ging wel door, maar aangepast. Omdat de verzorgers niet makkelijk met elkaar konden communiceren moesten ze even improviseren. Maar dat maakte niet uit. Prachtige vogels met mooie verhalen hebben we van dichtbij gezien.
Na 6 uurtjes hadden we het wel gezien. Blijft het trouwens droog? Begint wel heel bewolkt te worden. Maakt het uit, we gaan gewoon zwemmen. Brrrr al weer zo koud, die hoge buiten temperatuur zorgt er iedere keer voor dat die zwembadden als een ijskast aanvoelen.
Na afgekoeld te zijn brengen we de avond door bij de camper. Beetje koken, lezen, verhaaltje schrijven en foto's uitzoeken. We komen de avond wel door.

Maandag 14 okt, Alice Springs - Hermannsburg - Alice Springs

Vandaag maken we maar eens een uitje, even een rondje van 250km. Heel normaal hier.
Op de planning Hermannsburg, de 1ste Aboriginal missionaris plek in de Northern territory (deze staat). Vernoemd naar een instituut in Duitsland, juistem Hermannsburg. Door 2 Lutherse pastoren die hier belanden.
Even een zijweggetje wat betreft Hermannsburg, laatst een boek gelezen, 1 van de boeken van de zeven zussen en deze speelde zich af in en om Hermannsburg. Een fictie verhaal met een kern waarheid. De kern/dorp waar de zus kwam bestaat dus echt alsmede de schilder waar in het boek aan gerefereerd wordt. Albert Namatjira. Het was dus een leuke aangelegenheid om naar Hermannsburg te gaan.
Voor zover was nog even tanken, door de stroom storing van gisteren werkt nog niet alles. We kunnen wel tanken, die teller doet het. Alleen gaat niet door naar de kassa binnen en moet dus alles handmatig geschreven worden. Schijnt dat pas om 21.30 het weer werkte. Waarschijnlijk heeft de camping een generator want wij hebben er niets van gemerkt.
Door een mooi groen landschap, echt verbaasd dat nog zo groen is hier in een gebied dat als zeer droog en warm bekend staat, rijden we naar Hermannsburg, alhoewel rijden?, de weg heeft meer iets weg van een ritje in Joris en de draak in de Efteling. Voordeel is wel dat de weg wat minder saai is dan de Stuart highway die we inmiddels al voor de helft hebben afgelegd, zo'n 1500 kilometer gehad, nog 1500km te gaan.
In Hermannsburg leven nog steeds veel Aboriginals, enkele straten zijn afgesloten of hebben een bord dat je er niet mag fotograferen. Of dit nu is omdat ze bang zijn voor anderen of vooral is om ramptoeristen weg te houden, geen idee. Tot nu toe hebben we sowieso het idee dat ze heel schuw zijn/bang zijn.
Goed in het stukje dorp waar we wel mogen fotograferen en iets van de geschiedenis leren valt op dat het best een groot stuk land is. Over het land diverse gebouwen die functie hadden voor verschillende zaken. De meeste gebouwd tussen 1890 en 1930, heel oud dus ook nog niet.
Het verhaal over Albert is interessant, wat opvalt is dat de Aboriginals over het algemeen niet oud werden in die tijd.
Albert was een schilder, maakte vooral landschappen en deed dit op waterbasis verf, iets wat niet echt voor de hand liggend was. Voor Albert fulltime schilder werd, heeft hij o.a. als kamelen drijver gewerkt. Albert was de eerste uit zijn stam die in 1957 een volledig Australisch burgerschap kreeg van koningin Elizabeth de 2de (ja die er nu nog is) hiermee mocht hij eindelijk stemmen en alcohol kopen.
Bizar te lezen dat je als Aboriginal dus gewoon geen rechten had, en eigenlijk dus in je eigen land een totale buitenstaander was.
Lang heeft hij niet van zijn volledige burgerschap kunnen genieten, omdat hij drank aan een andere Aboriginal gaf/verkocht. Wat niet mocht wat die had geen volledig burgerschap moest hij de gevangenis in. Vlak nadat hij er uit was, stierf hij.
Zijn schilderijen heeft hij in grote delen van Australië tentoon gesteld en zijn werken waren een voorbeeld voor anderen en zijn techniek wordt deze dagen nog steeds gebruikt.
Goed interessante uurtjes waren het. Daarna nog even een bezoekje, althans buitenom blik bij zijn huis net buiten Hermannsburg. Wat een klein huisje en dat te bedenken dat ze daar met zijn 10en woonde. Gelukkig is vaak mooi weer, konden de kids vast buiten spelen op het grote terrein wat er omheen ligt.
We rijden weer hobbelend terug naar Alice Springs, slaan even bier in voor de rest van de camper tocht. Een grote doos met 30 blikjes kopen is aanzienlijk goedkoper dan per 6. Sinds 1 oktober zijn de prijzen voor alcohol omhoog gegaan. Wordt nu gemeten naar percentage en daar een kostprijs tegenover gezet. Maar goed aanbiedingen mogen blijkbaar nog wel. We vonden de prijzen al flink hoger dan 5 jaar geleden, ook voor wijn. Maar nu snappen we het. Het zou nog iets goedkoper voor ons kunnen als we alle blikjes en pakjes drinken terug brengen, overal zit statiegeld op. Enige nadeel is dat je het niet zo weer in de supermarkt inlevert, je moet echt een soort dumppunt zoeken en dus je blikjes etc bewaren. Niet geheel bevordelijk met hitte, dus helaas gooien we ze maar weg.
Na op de camping te zijn bijgekomen maken we nog even de historische wandeling door het centrum af waar we zondagavond al aan begonnen waren.
Terug op de camping is genoeg voor vandaag, de voetjes zijn er klaar mee en wij ook.

Dinsdag 15 okt. Alice Springs

Ondanks dat we vandaag in Alice Springs blijven en geen reisdag hebben toch een beetje haast. Vandaag komen de auto's van de Solar Challenger race door A.S hier hebben ze een verplichte stop van een half uur. Gisterenavond hadden we al gezien dat de teams Twente en Delft aan kop lagen en niet zo gek ver van A.S afzaten. Beide teams waren met een verschil van 15 minuten dus vroeg in A.S. Het is niet helemaal te timen via de site die we volgen, als we bij de parkeerplaats komen, staan ze er beide al, maar ze moeten er nog even staan. Leuk om team wat we vorige week in Darwin hebben gezien weer tegen te komen. We kunnen redelijk van dichtbij de auto's bestuderen, nou ja auto's. Het zijn meer van die ligfiets achtige dingen maar dan met een kap er omheen gebouwd. Als we er staan komt er ook een team uit België binnen. 3 auto's op een rij. Intussen is de stoptijd voor Twente om en mogen ze verder. De chauffeur moet geheel zelfstandig instappen en krijgt allerlei opdrachten die hij/zij moet uitvoeren voor te vertrekken. Alles strak georganiseerd.
Voor we echt op stap gaan wandelen we eerst even terug naar de camping daar aangekomen zien we de wagen van België aankomen, nog even gauw kijken. Zo grappig dat ze gewoon bij de camping voor langs komen. Het is dat we nog andere dingen willen doen en dat de teams zover uit elkaar zitten anders zou je gewoon met je stoeltje en picknick mandje bij de uitrit van de camping gaan zitten.
Goed na een snelle pitstop wandelen we weer richting de Solar wagens, althans het terrein ligt op de route, dus laten we daar dan overheen gaan op weg naar museum. Toevallig komt er net een Koreaans of Japans, ieder geval iets Aziatisch team voorbij. 
Nu even genoeg auto's, tijd voor vliegtuigen en wel die van de RFDS Royal Flying Doctors Service. Bij het museum aangekomen is er net een buslading toeristen afgeleverd, oke we wachten wel even om te betalen en kunnen ondertussen al wat mee luisteren naar wat de man verteld. 
Uiteindelijk is het net als in Tennant Creek dat we pas later hoeven te betalen want als we nu gelijk met deze groep mee gaan kunnen we de film gelijk zien en hoeven we niet 20 minuten te wachten, betalen mag erna. Ok, wat gaat dat hier makkelijk.
Goed we krijgen een filmpje van zo'n 15 minuten te zien over het ontstaan, wat ze doe, welk gebied etc.
In 1928 vloog de eerste vlucht voor wat toen nog de FDSA heette, Flying Doctors Service Australië. Na een bezoek van koningin Elizabeth in 1953, toen ze zag en hoorde wat ze allemaal deden, werd het vanaf 1955 de Royal Flying Doctors Service (of Australia).
De eerste vliegtuigen vlogen slechts 135km per uur, maar dat was nog altijd sneller dan met de auto of een ander vervoersmiddel.
Na het filmpje komen we in een museum/(kleding)winkel terecht, rare combi hier. Goed midden in staat een vliegtuig van deze tijd. Hierin kunnen we zien hoe het er van binnen uitziet.
Ook is er in de hal de mogelijkheid om met een VR bril te kijken hoe het als patiënt of piloot is in het vliegtuig. Bril op de kop, best zwaar en kippig wordt je er ook wel van, even wennen.
Goed eerst maar eens patiënt zijn. Als je je hoofd beweegt kan je een deel vliegtuig in kijken en naar buiten kijken, gelijk mooi om de bergen van boven te zien. Scheelt weer een dure helikoptervlucht ergens.
Je ziet hoe de zuster allerlei medische handelingen uitvoert. 
Genoeg patiënt, nu even piloot. Veel rode kleuren, gek als je in de Red Centre zit. Prachtig uitzicht vanuit de cockpit. Nu wel even genoeg gezien.
Achter de winkel zit nog een stukje museum. O.a. de medische koffer die meegaat staat er, wat een hoop kunnen ze eigenlijk min zo'n koffer doen. Een zuster/dokter aan boord moet van allerlei zaken verstand hebben. Ze moeten uiteraard een opleiding doen voor dokter, maar daarnaast ook de opleiding vroedvrouw. Vervolgens minstens 5 jaar op de eerste hulp hebben gewerkt en geen vliegangst hebben. Dat lijkt toch wel logisch.
We hebben genoeg gezien en wandelen op weg naar wat eten. Even snel broodje subway en daarna naar de botanische tuin. Behalve een losgeslagen kudde Chinezen die niet kunnen lezen of doen of ze gek zijn zagen we ook een wallaby, mooi verstopt tussen de rotsen. Moet gezegd worden 1 van de Chinezen was heel netjes, want vroeg of we klaar waren met foto's maken, dat hebben we wel eens anders gezien. Mevrouw wilde richting de rots waar de wallaby zat. Bordje niet naar de rotsen toe i.v.m. slangen negeerde ze maar als mede dat er een hekje was wat looppad aangaf. Goed wallaby weg en helaas geen slang die mevrouw verslindt, sorry fantasie slaat op hol. Helaas was de wallaby wel weg, dat was wel echt.
Goed in de botanische tuin kan je ook nog een stuk omhoog klimmen, ondanks de warmte doen we dit. Goh vanaf boven is echt goed te zien hoe groen het hier is.
Na de klim wandelen we terug via jawel weer het terrein van de wagens, er staat een Chinese wagen, deze doet mee in een andere klasse dan de wagens van vanochtend. De race heeft 3 klasses, de cruiser (kunnen meerdere mensen in en mogen bij laden door bijv een laadpaal), adventure ( offroad, groot) Challenger (snelle. 1 persoons, volledig zonne-energie).
Al weg wandelend zien we nog Priscilla aankomen. Een zwart/roze auto die we vorige week in Darwin ook zagen.
Zo'n beetje het grootste deel is nu A.S voorbij of naderen, morgen kans dat we nog wat tegenkomen als we zelf ook A.s weer verlaten. Na 4 dagen tijd voor wat anders. Op weg naar waarvoor we hier o.a. kwamen, Ayers Rock.
Op de camping helpen we nog even een wat oudere man met zijn plekje installeren, of te wel een stretcher met matras onder het afdak van de picknick tafels. Geen idee hoe deze beste man zijn spullen ooit weer opgeruimd krijgt, hij wacht vast op weer een aardig persoon die even wil helpen. Best sneu om deze man te zien rondschuifelen met zijn rollator en enorm dikke blauwe benen.  
Zijn vriendin die hij via internet had ontmoet was hij naar toe gegaan en had hij gemaild maar ze was verrast dat hij kwam. Verhalen heeft deze beste man in ieder geval wel en of hij nu aan het verhuizen is zoals hij vertelde of zijn huis echt gegooid is tja geen idee.
Buiten slapen is hier geen straf.