The Red Centre

Woensdag 16 okt Alice Springs - Yulara

Aardig ritje voor de boeg, daarom eerst even de laatste boodschappen in Alice Springs en de tank vol, want in Ayers rock is de benzine duur. Tja als er 1 tankstation is en in de wijde omgeving is er niks anders dan kunnen ze de prijzen flink omhoog gooien. Zijn bijna Hollandse prijzen. Goed tank vol, boodschappen en dan vooral een jerrycan van 10 liter water. Het vliegt er hier doorheen.
Het blijft ons verbazen hoe groen het is, zelfs als we dichter bij Ayers komen. Op de plaatjes die we zien lijkt alles dor, kaal en heel rood. Zou de rots ook een andere kleur en vorm hebben als we al die tijd hebben gezien op plaatjes?
Goed we rijden lekker over de Stuart Highway en moeten meerdere malen even afremmen omdat we een optocht van een team van een Solar auto voor ons hebben. We komen meerdere teams tegen op diverse plaatsen, inmiddels hebben we er heel wat gezien en zullen we er niet veel meer zien want we verlaten de Stuart highway, wauw na 1700km even een andere weg op (we komen van de week weer terug op de Stuart).
Goed de wegen zijn nog steeds goed, sommige stukjes zijn of lijken smal en vandaag is de wind wel vervelend. Meerdere keren kost het moeite om recht te blijven rijden en dat terwijl stuur gemaakt is. Soms ineens een rukwind en hoppa daar ga je op zij. Gelukkig weinig tegen liggers dus dat zit wel goed.
Rond 16.00uur zijn we bij de camping, hemeltje lief wat een incheck rij, goed half uur verder aan de beurt. Naar even wat onderhandelen over de prijs, we hebben deze camping op de gok afgelopen december al geboekt omdat t/m 16okt vol zat. Goed vorige week bleek dat dus niet en een extra nacht bij geboekt omdat het ons uitkwam. Echter die nacht werd veel duurder. Even onderhandeld en mooie korting, vast 1 parkpas (toegangsbewijs voor het gebied rondom de rots) terug verdient.
Ne een snelle pitstop een bezoekje aan informatiecentrum, werden we ook niet veel wijzer van. We gaan wel even googlen en TripAdvisor raadplegen.
We besluiten even water te koken en gelijk naar de zonsondergang te rijden. Het is nu prachtig weer, wel koud trouwens, maar 30graden, en het is hier altijd zo bloed heet. Nou nu even niet.
Goed lekker op tijd zijn we op een parkeerplaats, wat een mensen. We hebben in heel de vakantie nog niet zoveel mensen bij elkaar gezien. 
We installeren ons op een mooi plekje en wachten tot de zon zakt en de Ayers Rock tot leven komt, oftewel de prachtige kleuren krijgt die we op plaatjes zien. Omdat we toch even moeten wachten nuttigen we ondertussen vast een deel van onze maaltijd, daarvoor hadden nee water gekookt. Lekker noodles eten terwijl we wachten op de zonsondergang, hoe simpel kan het zijn. Langzaam zakt de zon en wordt de Ayers steeds roder. Werkelijk prachtig. Missie voor vandaag geslaagd.
Omdat we in de middle of knowhere zitten en er weinig licht is kunnen we ,s avonds veel sterren zien, hoe langer je kijkt hoe meer je ziet. Tot je sterretjes voor je ogen ziet dansen 😂.

Don 17 okt Ayers Rock

Wat maar 22 graden, goede genade. We moeten de jassen en lange broeken maar eens op gaan zoeken. 
Even buiten de camper voelen, oh gelukkig in de zon is het lekker en er staat gelukkig niet zoveel wind als gisteravond, we zijn maar weer binnen gaan zitten toen.
Goed even lekker een eitje bakken, inmiddels zijn we zover dat we de brandmelder er af halen als we koken of bakken. Knetter wordt je van dat ding. Uiteraard goed dat het erin zit maar zodra je de lucifer afstrijkt dan begint die al.
Vandaag gaan we de Uluru van dichtbij bekijken, hoe dichter we er naar toe rijden, hoe groter de Uluru wordt, oke hij groeit echt niet ineens maar pfff wat een hoge rots en eindelijk het rode zand.
Op de parkeerplaats is aardig druk en dan is nog niet eens hoogseizoen. Mooi plekje, rugzakken op en lopen maar. We kiezen voor de Base walk. Een ronde van 10,6km om de Uluru heen, zo kunnen we em van alle kanten bekijken/bewonderen.
Aan de voet van de Uluru staat inmiddels een rij wachtende om te zien of er vandaag geklommen kan worden. We wachten hier niet op en beginnen aan onze ronde. 10,6km 3,5uur? Hoe zwaar moet dit worden? We zien wel. Het is vandaag dus redelijk koel dus qua warmte moet geen probleem zijn. Wel een probleem de enorme hoeveelheid vliegen, of dat je een stinkende kliko bent waar ze de hele tijd op afkomen. Gelukkig hebben we een netje gekocht die we over ons hoofd kunnen doen, weg met de vliegen op je gezicht  in je oren of neus. Het ziet er niet uit maar wat een rust aan je hoofd en 75% loopt ermee. 
Wat een immense rots is het toch en door de stand van de zon en of er een wolkje is veranderd Uluru steeds van kleur. Gek dat vandaag het gevoel heb pas echt op vakantie in Australië te zijn. Soort van eindelijk geland.
De wandeling is hartstikke makkelijk en na 2,5uur zijn we terug bij het begin en ja we zijn onderweg gestopt voor foto's en zelfs nog een broodje, maar 3,5uur was beetje lang ingeschat. Hoewel we ook kunnen bedenken dat als inderdaad 40 graden is je dit een stuk langzamer loopt. 
Inmiddels zien we dat er toch geklommen mag worden vandaag. De afgelopen 4 dagen was Uluru dicht i.v.m. wind en warmte. 
We rusten even wat en gaan dan ook omhoog. De top hoeft niet. Da's nog een klim van 2 uur, maar er gewoon een stukje er op is genoeg. 
Ook mede omdat sowieso door de Aboriginals niet gewaardeerd wordt er op te klimmen, voor hun is het heilige grond. Stel dat je gewond raakt of zelfs overlijdt op de rots is dat voor hen een ramp. Zij voelen zich dan schuldig. Geen idee of nu nog zo is maar in het verleden was het zo dat als iemand in een Aboriginal huis stierf ze dan gingen verhuizen, blijven wonen was uit te boze.
Het is dus wel een beetje een tweestrijd tussen wel of niet gaan. Vandaar een stukje. Het veiligste en minste steile stuk en dus minder kans om te vallen.
Steil, steil en nog steiler. Gelukkig hangt er een koort waar je aan omhoog kan trekken of naar beneden kan helpen. Echter koort is voor zowel naar boven als beneden, dus menig maal zit je elkaar in de weg.
We lopen een stukje naar boven en voelen dat de temperatuur inmiddels wel wat gestegen is of we hebben het gewoon nog warm van de wandeling om de rots.
Na eens stukje klimmen weer naar beneden toe. We zijn er een stukje opgeweest en het is goed zo. Weer een wens afgestreept.
Op weg naar het visitors centrum. Waarom heb nooit een fototoestel in de hand als er een levend beest oversteekt. Een lizard zo groot, de halve rijbaan en Ivo die ziet em niet🤭. Die lette netjes op het andere verkeer.
Op naar het visitors centrum, veel informatie over Uluru. Op 26 okt 1985 is na een lange tijd Uluru terug gegeven aan de Aboriginals, maar het is voor hen nog steeds een doorn in het oog dat er geklommen wordt. Daarom gaat 26okt aanstaande de Uluru dicht voor klimmers en zoals de Aboriginals zelf zeggen, ook daar buiten is het mooi. En inderdaad de wandeling was mooi.
We staan nog even op punt om naar de olga's te rijden, een rots verder op maar dat blijkt 50km te zijn, we dachten wat dichterbij, oeps. Morgen willen we daar de zonsondergang zien en om nou 2x heen en weer te rijden, dan maar even naar Art museum in het centrum. Mooie schilderijen, maar die Aboriginal werken zijn echt mega duur. 
Wel kopen we nog een doosje die geschilderd is door een Aboriginal, dit wordt thuis het doosje voor as van Turtle, een mooier doosje dan een koud blikje.
Uiteindelijk keren we rond 15uur terug naar de camping, we zijn kapot. Maar even afkoelen want inmiddels is toch weer zo'n 34° Lekker in het zwembad en ondertussen laten we de was draaien. ( Oke ook hier ging niet goed, moest er iemand komen en gelukkig daarna wel aan de praat. Hopelijk een 3de keer wel in eens werkend)
Zo eindelijk een zwembad wat niet aanvoelt als een ijskast. Da's wel even lekker. Goed was klaar, lijntjes spannen en drogen maar.
De zonsondergang bekijken we op een uitkijkpunt vlakbij de camping, links de Uluru, rechts Kata Tjuta maar vanaf deze plek lang niet zo mooi als gisteren. 

Vrijdag 18 okt Kata Tjuta (vele hoofden)

Vandaag op programma de 2de rots die hier ligt, de Kata Tjuta, 50km rijden, maar zo groot dat je het uit de verste omgeving al ziet.
We starten wat later vandaag maar of dat een goed idee is, om 10.00uur 30°, lopen wordt vast wat zwaarder maar we gaan er voor.
De rugzakken weer gevuld met eten en vooral water beginnen we aan de Full circuit in Valley of the winds, of te wel een rondje om en door Kata Tjuta 7,4km 4uur. Moeilijkheidsgraad 4 (gisteren was 3 we zullen zien)
Dat de moeilijkheidsgraad hoger was dan gisteren dat geloven we na een paar meter al, i.p.v. een mooi vlak pad zoals gisteren is dit een pad bestaande uit losse stenen, grote opstapjes, rotsblokken en gaat het continu omhoog en naar beneden, maar wauw wat een mooie route. We lopen tussen de rotsen in, we zijn net kleine legopoppetjes. Als je stil staat er er praten mensen hoor je de echo tussen de rotsen door. Adem benemend. 
Ondanks het ongelijke pad en de brandende zon wandelen we lekker door. Na 1,5uur zijn we al over de helft. Even ergens een plekje schaduw zoeken. Het is moeilijk maar lukt wel. Ook hier weer veel groen. We blijven ons er over verbazen. We hebben toch echt hele andere plaatjes in ons hoofd zoals we eerder al zeiden, misschien zijn die allemaal gefotoshopt. Die bomen zullen er niet ineens dit jaar zijn gepland.
Even kleedje op de grond, want anders heb je direct een rode broek en klaar voor de picknick. Gevangen door de enorme rotsblokken van Kata Tjuta nuttigen we een lunch, luisterend naar de stilte en de vogels die voorbij komen.
Ook het laatste stuk van de route is prachtig, maar we zijn wel blij als we weer bij de camper zijn, inmiddels 35°. Nog 1 graadje erbij en men sluit de wandelroute. Bij 36 mag er niet gelopen worden.
Wat een voordeel van een camper met koelkast/vriezer, je hebt ijs! 
Na even gerust te hebben en ons verplaatst te hebben naar een stukje verder gaan we nog een stukje van 2,6km lopen, walpa gorge walk. Wederom een pad van stenen en ongelijk, deze wandeling brengt ons naar een stuk in het midden van de rots waar als het ooit eens regent water naar beneden komt. Een grote spleet vol mooie groene bomen. Als we ons omdraaien zien we verderop wolken en daar lijkt regen uit te komen maar hoever het precies is, geen idee. 
Na de wandeling is het 16.00uur, terug keren naar de camping heeft niet veel zin, want dan moeten we een uurtje later weer die 50km rijden voor de zonsondergang. We installeren ons op een parkeerplaats en komen daar bij van de wandelingen en wachten tot zonsondergangstijd.
We hebben erg veel mazzel dat we op tijd waren. We hebben nog een paar mooie plaatjes van Kata Tjuta kunnen maken met de zakkende zon, voor een wolk roet in het eten gooide. Mensen die echt pas rond 18.45uur waren hebben er weinig van gezien.
Na een lange dag oppad lekker richting de camping. Zorgen dat de tank vol is en even wat eten, dit keer halen we wat, geen zin om te koken, dat mag ook wel eens het is tenslotte vakantie.
En voor de oplettende lezer. Inderdaad de zonsopgang hebben we niet gedaan, die is zo vroeg dan kunnen we beter niet naar bed gaan.

Zaterdag 19 okt Yulara - Coober Pedy
Van Northern Theritory naar South Australian

Na 2 weken rond rijden (2950km) in Northern Theritory verlaten we vandaag deze staat. Staat nr 6 waar we inmiddels geweest zijn met onze reizen door Australië. Nr 7, Tasmanië komt er nog bij, nog even 1,5week geduld en dan hebben we alle 7 staten gehad. Menig Australiër heeft dit nog niet eens gedaan. We zijn diverse mensen onderweg tegen gekomen die vertelde dat ze zelf niet verder dan 2 of 3 staten zijn gekomen. Kwamen laatst ook een echtpaar tegen, toen we met de auto in de garage stonden, die zijn al 5 jaar, ja 5 jaar aan het rondtrekken in hun eigen land en hebben nog niet alles gedaan. 5 jaar op reis is je eigen land, het kan makkelijk aangezien Australië zo over Europa heen gelegd kan worden. Reisje door heel Europa duurt ook wel even.
Goed op tijd vertrekken we van het Ayers rock resort want we moeten 732km rijden vandaag. Een lange rit.
Al rijdend worden we er door de Tom Tom aan herinnerd dat we ook een andere tijdzone ingaan. We dachten pas bij Adelaide, maar het is dus al bij de overgang van de staten. Oeps dat betekend dat we goed de tijd en kilometers die we moeten in de gaten moeten houden want km 18.00uur sluit de receptie van de camping.
Gelukkig is het de eerste 2,5uur niet zo warm, slechts 25°, dit rijdt een stuk lekkerder en je kan je beter concentreren.
Onderweg stoppen we enkele malen om te tanken, omdat de benzine op dit stuk enorm duur is doen we iedere keer een beetje om de volgende te halen, hoe dichter we op onze eindbestemming van vandaag komen hoe goedkoper het weer wordt, 0,45 cent per liter verschil tikt flink aan.
Zodra we de grens tussen NT en SA voorbij zijn veranderd ook het landschap, het rood maakt plaatst voor een lichtere kleur zand/gruis/steen. De bomen hebben een andere kleur en de heide. Het worden meer vlaktes waar we verder kunnen kijken, al zie je in de weide omgeving geen huis of iets dergelijks staan.
Onderweg nog wat mooie plaatjes, oke voor de maag is het misschien minder fijn maar een enorme vogel die een dode kangoeroe uit elkaar zit te pikken geeft toch wel een mooie foto.
We hebben zelfs de mazzel vandaag om het 2x vast te leggen.
Na een lange rit op tijd op de camping, we mogen een mooi plekje uitzoeken, in de schaduw. Staan onder een afdak. Heerlijk.
Zomers kan het hier 53° graden zijn, veel huizen en zelfs campings en hotels zijn dan ook ondergronds gebouwd.
Gelukkig is nu lente en is het goed te doen.
Wat een vreemd dorp is dit. Het lijkt wel 1 groot openluchtmuseum, overal waar je kijkt staan oude spullen, auto's, mijn wagens, beton molens het maakt niet uit als maar oud en verroest is.
Het is echt heel grappig om te zien. Eigenlijk weet je niet waar je kijken moet.
Vanwege het tijdsverschil hebben we nog geen honger en maken dus eerst maar even een wandeling in de buurt en even naar een uitzichtpunt, overal waar je kijkt zie je hopen liggen, allemaal hopen van graven naar Opaal, hier schijnt de beste opaal te wereld te zijn. 
Al wandelend komen we langs de openlucht bioscoop en zien dat er vanavond een film draait, nou Ivo helemaal blij. Een film die hij nog niet heeft gezien en laten we nou met de camper zo op de camping staan dat we vanaf hier de film kunnen zien en we weten welke radiofrequentie je moet aanzetten voor geluid. Dus Ivo in de camper filmpje kijken en mooi 20$ uitgespaard. En ik tik maar even verhaal, doe de afwas, bekijk de gemaakte foto's van vandaag. We vermaken ons allebei prima.

Zondag 20 okt Coober Pedy

Een dagje openluchtmuseum doorlopen. Na een luie zondagochtend, gaan we toch maar eens op pad. Lekker stof happen, wat een wind. Binnen de kortste keren de lenzen vol stof maar goed, meer dan stoffige en oude meuk zien we hier toch niet, dus wat wazig kijken geeft niks. 😜
Om een idee te krijgen hoe men hier naar Opaal graaft en hoe belangrijk het is voor deze regio, brengen we een bezoek aan het opal mine museum. Voorheen een mijn waar gegraven werd en waar 1 van de mijners zijn huis heeft gemaakt, waar hij met zijn gezin woonde.  Ook zat er een ondergronds postkantoor, het enige ter wereld.
In het museum mogen we zelf onder de grond lopen. Helm op, kaartje mee voor wat extra info. We gaan niet heel diep de grond in, boven je hoor je de muziek uit de shop.
Ondergrond is het mooi in beeld gebracht hoe er door de jaren heen gewerkt werd, van alles met de hand tot de eerste machines. En ook het ondergrondse huis van Ron Gough is hier. Hij was een mijner die eerst in deze mijn naar Opaal heeft gegraven en daarna zijn huis van gemaakt. Buiten voor het museum is zijn graf +voor de hond. 
Het was een leuk museum, waar voor je geld.
Even snel langs de camper terug om ons souveniertje weg te leggen en snelle lunch daarna weer op pad door dorp. Foto hier foto daar en nog een bezoek aan een ander museum, deze is grotendeels gratis, joepie. Het betaalde deel is een ondergrondse tour, maar omdat we net al in de andere zijn geweest vinden we dat niet nodig. 
Ook hier weer diverse info maar soms net weer anders. O.a. informatie over een enorm hek wat gebouwd is om de dingo's bij de schapen weg te houden. Het loopt van midden naar oost, over een behoorlijke lengte. 1 of andere president aan de andere kant van de wereld zal er jaloers op zijn.
Uiteindelijk lopen we nog naar het eind van het dorp voor een geocache, we zagen deze wel zitten maar erbij konden we niet komen, gevalletje ladder nodig. Hij zat in ieder geval op een leuke plek. Een grote mijnwagen, die bovenop een grote stellage stond. Het toegangsbord van het dorp.
Daarna snel terug naar de camping, hapje, drankje en MotoGP van Japan. Heerlijke zondag na middag.
Van al dat wandelen en motors kijken wordt je lui, ff oogjes dicht voor we weer aan een wandeling beginnen om een hapje te eten.

Maandag 21 okt Coober Pedy - Port Augusta

Op naar het zuiden, Port Augusta, de kruising voor noord/zuid oost/west zowel voor over de weg als per trein. Een stadje dichter op de "bewoonde" wereld. 
Maar goed voor we daar zijn moeten we eerst weer de nodige kilometers op de Stuart highway afleggen. We maken een pitstop in Glendambo, 30 inwoners, 2500 schapen en 2000000 vliegen. Haha nou die schapen en mensen zullen wel kloppen, die vliegen knap dat ze het kunnen tellen. Het zullen er vast veel zijn, overal waar we zijn zijn vliegen Grrrr.
Als ze ook kangoeroes geteld hebben dan weet ik niet of de levende of dode zijn, gemiddeld per kilometer 2,5 dode kangoeroe. Je moet wat doen als de weg lang en saai is, juist dode kangoeroes tellen.
Maar hé ook 1 levende gezien, verstopt in de schaduw naast een struikje. En 3 levende emoes. Helaas met 110km per uur lukte het vandaag niet om het vast te leggen. 
Daarna nog een stop bij Lake Hart, een grote zoutvlakte, verrassing dat het hier lag. Wisten we niet dus extra leuk zo'n cadeautje. Het was een enorm meer. Prachtige plek om zo even te stoppen en de lunch te nuttigen.
Daarna nog een 200km naar Port Augusta, met nog even een tankstop komen we lekker bijtijds aan. Tijd om nog even een stukje door stadje te wandelen, naar een oude houten watertoren en naar een reünie, echter was die zo goed verstopt dat we die niet hebben gezien. Ach ja dan maar even lekker de BBQ aan en een stukje kangoeroe erop. Nee niet van degene die we onderweg zagen. 
En we hebben een keer goed internet, dus ff snel wat opgenomen tv programma's weg kijken. Tenslotte is 's avonds fris en iedereen lijkt hier om 20uur al op bed te liggen.