De laatste week

Woensdag 6 nov Devonport - Bicheno
Via binnendoor wegen rijden we naar Bicheno, aan de oostkust.
De eerste stop is in Scottdale, de supermarkt haha. Hier zit tenminste een grote en we weten qua tijd niet of we de supermarkt in dorp halen. Blij dat even hier boodschappen doe, eindelijk nieuwe groene boodschappen tassen gescoord, na 14jaar zijn ze echt op, dus tijd voor nieuwe.
Vervolgens rijden we via Little blue Lake, inderdaad blauw, of misschien wel meer turquoise, mooi is het in ieder geval.
Lekker slingerend zien we van alles voorbij komen aan natuur en rijden we op het gemak naar Bay of Fire, Bay of wind was beter geweest. We hoeven niet zelf op strand te lopen, waaien vanzelf wel naar voren. De lucht wordt intussen ook steeds zwarter, tijd om naar de Airbnb te gaan. Net o tijd hebben we onze spullen binnen staan als de regen tegen de ramen tikt, maakt niks uit, we zitten weer op een erg leuk plekje, uitzicht op zee.

Donderdag 7 nov Freycinet
Een bezoekje aan Freycinet national park.
Na een dagje autorijden wordt nu weer actief de beentjes gebruiken.
We kiezen voor een wandeling bij Wine glass Bay, overstekend naar de andere kant, Hazard beach. Volgens de omschrijving, moeilijkheidsgraad 4, 12km en 5 uur lopen.
Moeilijkheids 4? Als je de route rechts om doet misschien ja, dan moet je namelijk meer stukken achter elkaar trappen op en neer dan geen gewone trappen zoals thuis maar allerlei rotsen van diverse maten. Links om vonden we eigenlijk gewoon heel makkelijk. Lijkt welmof men je wil ontmoedigen deze route de lopen, want ook 5 uur was erg ruim. 3 uur en 15 minuten inclusief stops.
De wandeling is prachtig, via een bospad naar een strand pad, witte stranden, helder blauw water. Ja de plaatjes uit een reisfolder.
Omdat we zo snel klaar zijn met deze wandeling hebben we nog tijd om naar gape tourville te rijden en sleepy beach. Daar weliswaar niet geslapen maar wel even lekker in zonnetje gerust en ondertussen de poncho's drogen, want even daarvoor nog een bui gehad.
We rijden ook nog even naar Friendly beach, prachtige panorama. En bij het weggaan een wallaby gespot.
's avonds naar de zee vlakbij ons huisje, hier komen de pinguïns aan land en ja zeker we zien er stel snel rennend en schuilen onder de rotsen als nodig is naar hun nest gaan. Ze komen echt pas aan land als donker is omdat anders de vogels ze te goed kunnen zien.
Wel grappig dat ze hier zijn, verrassing. Hebben we 5 jaar geleden een speciale tour gedaan op Phillip Island, nu helemaal gratis en voor niets zo voor je neus.

Vrijdag 8 nov Bicheno - Triabunna
Een korte rit vandaag dus tussendoor tijd om dingen te bekijken/bezoeken. Mits het weer een beetje meewerkt. Zo schijnt de zon, lekker 12° en zo giet het, 7°. Wij hebben helaas de eer dat het dit jaar niet zo is als dat het hoort te zijn qua temperatuur. Scheelt wel met blauwbekken thuis volgende week, klappertanden doen we hier zo nu en dan al.
We rijden eerst naar Swansea, de 3de stad na Hobart en Sydney die in Australië is gesticht.
We brengen een bezoek aan het museum, het regent weer dus perfect. In het museum een tentoonstelling over Louise Anne Meredith, tekenaar en de eerste vrouw die erelid werd van de royal society van Tasmanië. Prachtige tekeningen, heel fijn en in detail.
Bij een bakker/winkel/drank shop/museum/restaurant/kroeg, oftewel echt alles in 1 gebouw drinken we even wat en warmen we weer op.
Als we bij de spiky bridge komen, een stenenbrug waarvan de leuningen niet mooi glad zijn maar uitstekende stenen bevatten schijnt de zon weer volop, waarschijnlijk is de brug Spiky bridge genoemd vanwege de uitstekende delen, maar zeker weten doet men niet.
We rijden door naar Triabunna, ons eind punt voor vandaag omdat we daar morgen de boot naar Maria Island nemen.
Wat een dorp, daar komen we achter als we willen gaan eten. Restaurant bij motel, gewoon gesloten. Vrijdagavond 19.30uu gewoon dicht. Goed TripAdvisor en andere sites, werkelijk alles om 17.00uur dicht. De enige kans die we hebben is Spring Bay hotel, maar ja rekenen ze met zomer of wintertijd. We lopen even wat sneller, gelukkig is de kok zo aardig nog te koken, alleen grill gerechten niet meer.
Later nog even in gesprek met de ober, die geeft aan dat inderdaad alles vroeg dicht is. We hadden ook al gemerkt dat de supermarkten hier ook om 17.30uur/18.00uur dicht  zijn, behalve in de 3 grote steden.
Na het hoofdeiland is het wel even flink wennen voor ons. Gelukkig hebben we altijd zelf nog wel wat eten in een tas, dus verhongeren zullen we niet.

Zaterdag 9 nov Triabunna - Maria Island - Port Arthur
Dankzij een tv programma wat recent in Nederland op tv was over dit eiland gehoord/gezien. Gelijk op de lijst gezet.
Vroeger was dit een eiland voor gevangen en later hebben er nog wat fabrieken gestaan. Er is 1 dorpje, Darlington. Nu fungeert deze als logeeradres. Wel zelf alles meenemen om te slapen en te eten/drinken. Je hebt alleen een bed.
Goed Maria Island, met de boot. 30min, gelukkig kalm water en aan beide kanten zie je land dus ideaal voor Chantal.
Het doel van vandaag de Tasmanian devil, deze is een aantal jaar geleden op dit eiland uitgezet om de uitstervende populatie weer nieuw leven in te brengen. De Devils zijn besmet met kanker, en deze soort is overdraagbaar. Op dit eiland hebben ze gezonde uitgezet, worden ook in te gaten gehouden/gecontroleerd. De kans dat we ze zien is klein aangezien het dag is.
Er zijn diverse wandelroutes, 1 van de routes kunnen we pas doen bij eb, dus gaan we eerst links om naar Fossil clips. Tijdens het wandelen komen we allerlei beestjes tegen, wombats, kangoeroes (weer een andere soort dan op vaste eiland Australië), vogeltjes, gansachtige. De wombats lijken struiken maar als je dan dichterbij komt bewegen ze. Ze zijn soms echt moeilijk te vinden en andere momenten op open terrein heel goed te zien. De Fossil clips, hier allerlei gesteente met fossielen erin en een prachtig uit zicht.
We treffen het ook met weer, het waait soms hard maar de zon schijnt erbij, lekker wandel weer. Al verder wandelend zien we nog wat wombats, we kunnen er dichtbij komen en 1 ervan heeft wel een hele raar bult, wat blijkt er zit een kleintje in. Op moment dat we gehurkt gaan zitten om een foto te maken, komt 1 van de pootjes naar buiten, tof gezicht. We hebben een hele tijd gekeken, maar helaas kwam de kleine er niet helemaal uit, en moeder was ondertussen lekker aan grazen, ideale beesten om je gras kort te houden.
Eindelijk is eb dus kunnen we de andere route lopen, naar de painted cliffs. Wauw wat mooi, rotsen uitgeslepen door de zee en in allerlei kleuren en lagen. Een levend schilderij.
Omdat we pas om 15.30uur de boot terug hebben en we nog tijd zat hebben maken we nog een wandeling. Langzaam betrekt de lucht en blijkbaar lopen we weer lekker door want de route is zo gedaan. We lopen naar de boot om te kijken of we een boot eerder mee kunnen, het is laag seizoen, vanmorgen weinig mensen heen en we zijn op het eiland weinig mensen tegen gekomen dus moeten wel lukken, en het lukt en precies op tijd. Zodra we zitten gaat de hemel weer open. Maar wij hebben een prachtige tijd op Maria Island gehad.
Op naar de volgende stop. Port Arthur. Eind van de middag komen we hier aan en nadat we ingecheckt zijn komen we er achter dat we nog brood nodig hebben. Oke snel een supermarkt zoeken want ook hier alles vroeg dicht. Supermarkt, snackbar, souvenierswinkeltje, het is weer alles in 1.
We besluiten dan ook maar even bij de historische stad te kijken, alleen blijkt dit niet gewoon toegankelijk maar blijkt het een soort openluchtmuseum te zijn. Vroeger was dit wel gewoon de stad.
Goed even informatie, misschien wat voor morgen anders i.p.v. wandelen.
Uiteindelijk met flinke korting gaan we direct kijken, er is eens iets tot middernacht open.
Sommige gebouwen zijn nog geheel intact en andere door stormen en brand beschadigd of grotendeels verwoest en weer redelijk opgeknapt. In het midden van de stad ligt een gevangenis, zo gebouwd dat je het vanuit de woonhuizen eigenlijk niet zag, door alle heuvels. Ook is er herdenkingslaan gemaakt, niet voor de gevangen van toen maar voor 35 slachtoffers die in 1996 gevallen zijn door een schietpartij. Dit was en is de ergste schietpartij uit de geschiedenis, daarna is de wapenwet drastisch aangepakt.
Ruime stad trouwens, je kijkt niet bij de buren op het bord. Door de korting was het zeker de moeite. Als de volle mep had moeten betalen was best aan de prijs, oke dan had je er ook nog een boottochtje naar eiland van de dood bij, klinkt ook gezellig.
Beetje laat in motel terug maar aangezien we zelf voor eten zorgen maakt het dus niet uit. Weer een dag om, nog maar 3,5 te gaan.

Zondag 10 nov Port Arthur
We zoeken de natuur weer op, een wandeling naar Cape Raoul.
Het is een wandeling van 14km, die als moeilijkheidsgraad 4 krijgt, dat belooft wat.
De moeilijkheidsgraad is hier iets wat we nooit helemaal begrijpen, want de ene 4 is zeker de andere niet. Het is een super goed begaanbaar pad en ja we moeten klimmen en dalen maar eerlijkheidshalve is dit 1 van de makkelijkste paden die we gelopen hebben. Het enige is dat er niet echt rustpunten zijn, mits je met je bips op een steen gaat zitten. Wat overigens in het zonnetje met uitzicht op Tasman eiland, zeehonden die 300meter lager liggen te schreeuwen geen straf is. Een hoog uitgeslepen clif, een super plekje om te lunchen.
Het uitzicht op de zee en de clif is adembenemend, en ook omdat de wind op sommige stukken je omver blaast.
Onderweg schrikken we ons nog een hoedje als er ineens een kangoeroe voor onze neus uit de bosjes springt en de andere kant er weer in springt, oke hij of zij kwam van links dus zal wel voorrang hebben gehad.
Ook zien we nog een aantal echidna (mierenegel), lekker vroetend in de grond.
Na 4 uur rondje gefinisht. Na een stop in motel nog door na wat andere bezienswaardigheden.
Tessellated lavement, rotsen die een tegelvorm hebben, het is net of er iemand met een beitel telkens lijnen heeft gemaakt. Deze tegels zijn alleen te zien bij Eb.
Daarna naar Eagles neck, een oude gevangenis. Echter is museum al dicht, morgenochtend als we Port Arthur verlaten er nog even heen.
Dan maar bezoekje aan Tasman Arch, Tasman blowhole en Devils kitchen.
De eerste is een soort brug in een rots, groots uitgeslepen, het water uit de zee wat hier naar binnenkomt en door zijn kracht rotsen verpletterd/uitslijpt tot deze mooie plek.
De 2de is op bepaalde tijden de waterkracht te zien als het vanuit zee tegen de rotsen omhoog slaat, maar ook zonder dat te zien fascinerend hoe moeder natuur dingen maakt.
Nr 3 was een mega hoge klif, we konden de diepte niet eens goed zien.
Na al dat gewandel wel klaar voor vandaag. Beentjes omhoog.

Maandag 11 nov Port Arthur - Hobart
Terug naar de stad waar onze reis op Tasmanië begon, op weg naar het einde van deze reis.
Zoals gisteren al geschreven eerst een bezoekje aan Eagles Neck, hier staat een gebouw dat diende als bewakingspost voor de gevangenissen op het schiereiland hier. Ook is er een stukje te zien van de dog line. In de bewakingspost wat informatie over die tijd en over de tijd dat de bewakingspost een huis werd. 70 jaar lang heeft de zelfde familie er gewoond.
Goed bewakingspost, het huisje bestond toen uit 2 delen, later heeft de familie aangebouwd.
De dog line die hier is, hielp mee met bewaken, om de zoveel meter zat er een hond aan een ketting, probeerde een gevangenen te ontsnappen dan sloeg een hond aan en zo konden de bewakers dan weer ingrijpen. Handig alarmsysteem.
Kan je als bewaker lekker warm binnen zitten terwijl anderen je werk doen.
We vervolgen onze weg naar een kasteel, deze stond op de navigatie, echter blijkt dit privéterrein, leuk optrekje.
Via de binnendoor weg rijden we naar Richmond, ja soms zijn er 2 wegen die naar een gehucht/dorp/stad gaan, meestal maar 1 dus weinig keus.
Richmond binnen rijdend ademt het gezelligheid maar ook gelijk weer drukte, goh wat een je snel aan die gehuchten waar meer dieren leven dan mensen.
We brengen een bezoekje aan de Richmond brug, een mooie oude brug, gewoon even kijken en een bezoekje aan het old Hobart town museum (hadden we misschien op de heenweg moeten doen?).
Hier is Hobart uitgebeeld in 1820. Diverse straten in miniatuur, Madurodam op zijn Australisch. Aan begin van de looproute de opdracht om 4 personages te vinden, we zien er 3, de tasman Tiger kunnen we niet vinden, misschien omdat ie uitgestorven is deze als grapje op bord gezet.
Het was wel erg goed zoeken met dit kleine poppetjes.
We wandelen ook nog even door dorpje zelf, echt een leuk plaatsje om te zien, misschien dat de prachtige blauwe lucht eraan meehelpt. Het is vandaag ineens weer 27°, de verschillen zijn echt groot. We zijn de warmte niet meer gewend.
Met al die bezoekjes tikt de tijd door en rijden we naar Hobart, op goed geluk naar de Cascade brewery, de oudste bierbrouwer van Australië. Helaas zijn we net de laat voor de tour, dus boeken we een toer om 17.30uur, kunnen we mooi eerst onze spullen naar guesthouse brengen, laatste boodschappen doen en de was draaien. Was lekker al hier, kan het schoon mee, scheelt thuis weer met onzin bezig zijn.
Op tijd zijn we weer bij de brouwerij. De rondleiding begint met  uitleg over de jaargetallen op het gebouw. 1824 en 1927, je zou denken bij zulke getallen aan openings en sluitdatum maar aangezien de fabriek nog draait kan 1927 dus een sluit datum zijn, overname datum door een ander? Nee, het antwoord blijkt uit eindelijk dat in 1824 de fabriek geopend is, de eerste 2 verdiepingen, en in 1927 zijn de andere verdiepingen gebouwd, men koos ervoor dat dat ook te vermelden. De andere verdiepingen hebben ook een iets andere bouw.
Voor de fabriek een grafsteen, blijkt alleen de steen te zijn en niet de persoon erbij. Dat wilde deze beste man wel, het liefst eigenlijk begraven worden in de fabriek en als compromis ervoor. Maar gelukkig hadden ze daar over nagedacht en niet gedaan, anders had de fabriek moeten sluiten omdat er te dicht op het proces van brouwen iets was wat als niet hygiënisch werd gezien.
We horen veel verhalen en hebben nog een kijkje in de fabriek. Op vrijdagmiddag om 16uur luidt de bel en mag iedereen 2 uur lang onbeperkt drinken aan de bar. Leuke werkgever.
Ook in mogen na de tour proeven. We nemen er 1 want we moeten nog rijden, vervolgens leveren we onze bierdopjes die we hebben gekregen in om er mee naar huis te nemen, althans naar guesthouse en daar drinken we ze lekker op.

12 nog Hobart (South Bay)
En daar is de dag waar we zolang mogelijk niet naar uitgekeken hebben, de laatste vakantiedag, althans de laatste dag om wat te doen, morgen wordt een reisdag, 32 uur wachten, vliegen, wachten etc tot we thuis zijn.
Goed vandaag nog een nuttige dag. Het mooie weer van gisteren is verdwenen, een mix van zon en regen.
Wij rijden een rit van ruim 2 uur naar Cockle Creek, waarvan de laatste 18km onverhard, daar komt geen eind aan.
Net voor Cockle Creek rijden we nog door een gehucht, echt verder op dit eiland kan je niet wonen. Trouwens wel een mooi uitzicht over de baai.
Auto parkeren en na het begin pad gezocht te hebben en ons weer in geschreven te hebben in logboek op weg naar South Bay, het zuidelijkste puntje waar je heen kan lopen in Tasmanië. Dat moeten we natuurlijk doen.
Ploeterend door de modder, goed onze grijze broeken zijn nu bruin en de schoenen ook chocolade kleur. Volgens de omschrijving zou er een board walk zijn, of te wel over planken. Oh ja die hebben we op een gegeven moment zeker gezien, zowel diep onder modder en water als zichtbaar, maar dat was een klein deel. Van de 14,5km was dat misschien 3km.
Dan de ernstige nachtmerrie voor Chantal, kwakken de geluiden, help kikkers of dergelijke. Ze horen en niet zien vreselijk. Handen in de oren en zo snel mogelijk door dat stuk moeras heen.
Gelukkig geen 1 gezien, horen is al erg genoeg.
Vanuit het regenwoud, letterlijk want het stort zo af en toe goed, komen we bij een heide, en vervolgens weer woud. We hadden wel een kapmes mogen meenemen, dit is nu echt eens een wandeling waar genoeg te beleven valt, we komen ook nog wat skippies tegen en horen veel vogels, zo lastig om ze tussen al die bomen te spotten. Na een laatste klim, horen we de zee, en via een pad naar beneden komen we op het zuidelijkste puntje. Wat een uitzicht weer. Tijd voor een lunch, met zo'n uitzicht smaakt zelfs een simpele boterham.
We moeten de zelfde weg terug als heen, inmiddels is een groot deel nog modderiger geworden en dus nog iets meer ploeteren.
Maar we halen het weer netjes ,zij het met iets meer moeite voor Ivo dit keer, na vele wandelen is dat tot een er blijkbaar nu wel klaar mee.
Nog een ritje terug van 2 uur, met tussenstop bij de wasstraat, want de auto zag er niet uit. Nog niet zo erg als ooit in Argentinië maar we wilden em zo niet inleveren morgen.
Daarna begint het gegoochel met de tassen weer. Werkelijk, of de tassen krimpen of de spullen groeien maar we weten toch zeker dat we van alles hebben weg gegooid en datgene wat we gekocht hebben is niet van die grote dat het extra ruimte inneemt. Na ff stoeien zit het er geloof in. Hopen dat we bij de douane niks meer hoeven te laten zien.
De reis zit er voor hierop. Alleen dus nog wat uurtjes vliegen.
Het was een reis met vele gezichten, zowel qua natuur, het weer, de staten waar we waren met ieder hun eigen regels met betrekking tot het verschaffen van bijv alcohol. De enorme verschillen in benzine prijs, van $ 1,44 (ergens in een grote stad) tot $2,13 (Ayers rock), als je de enigste bent kan je prijs aanpassen.
Van kleine gehuchten naar dorpjes, stadjes of steden. Van geen verkeer, naar help er zijn medeweggebruikers.
Zo'n 8000km hebben we afgelegd van Darwin naar Melbourne en een rondje Tasmanië, per camper en later per auto. 8000 klinkt veel, maar gemiddeld komen we uit op 200 per dag. En gezien de lange afstanden op hoofdeiland valt het dus eigenlijk wel mee.
We hebben weer de nodige dieren gezien, soms meer dood dan levend maar alles is wel voorbij gekomen, al was de Tasmanian Devil in de dierenopvang en niet wild (goede reden om nog een keer terug te gaan)
We hebben weer een berg foto's om de reis thuis opnieuw mee te beleven en ook na deze 3de keer nog geen genoeg van dit land. Een 4de route is al bedacht, na alleen nog wanneer?