De eerste week op wonderschoon Tassie

Dinsdag 29 okt Melbourne - Hobart

We verlaten het grote eiland, 6 staten, in de afgelopen reizen gezien/doorkruist. Op naar staat 7, Tasmanië.
Eerst even ontbijt in hotel, wauw wat is dat. Echt fantastisch een apparaat waar je op een knopje drukt en binnen enkele minuten rollen er 2 vers gebakken pannenkoeken uit. Je kan het apparaat instellen in verschillende maten pannenkoeken begrijpen we van de receptionist van het hotel. Deze moeten we thuis ook hebben. Echt nooit eerder gezien.
Vliegtuig in, vliegtuig uit. Echt een vlucht van niks.
Stralende zon, 29°, we kunnen gewoon de korte broeken aan.
Na de wachtrij getrotseerd te hebben voor de auto af te halen, rijden we naar het hotel. Wel weer even wennen een auto, we hebben het idee dat we zowat op de grond zitten.
Bij het hotel aangekomen hebben we een upgrade, de familie kamer, donders wat een ruimte. De badkamer is zowat groter dan de gehele camper.
We gaan even boodschappen doen, en vol verbazing zien we op een bord dat een winkel 24/7 open is. Op zich kan dat best, afhankelijk van soort winkel. Dit is een soort v&d en serieus 24uur open. Waarom ga je in vredesnaam 's nachts kleding of huishoudelijke apparaten kopen. Wij snappen het niet.
Vervolgens gaan we na de boodschappen gedropt te hebben lopend naar het centrum, we krijgen een Vancouver gevoel. Vinden het veel op deze Canadese plaats lijken. Een leuk centrum, weer mooie gebouwen. Helaas wordt het wandelen wel een beetje belemmerd door een enorme rooklucht, iets verderop is een bosbrand en de wind staat naar de stad, hangt ook echt een grijze laag in de stad. Gelukkig is af en toe minder als we weer een hoekje omgaan naar een andere straat, haha.
We wandelen ook nog even naar de haven omdat er een enorm cruiseschip ligt, mazzel is net bezig de trossen los te gooien.
We kijken het schip even na en wandelen dan lekker terug om een hapje te eten. Daarna aan de tafel in onze hotelwoning even de route voor de aankomende dagen uitstippelen.
En even heerlijk wat programma's bij kijken, internet doet het een keer goed.

Woensdag 30 Okt Hobart

Vandaag een bezoekje aan Bonorong wild life sanctury en Mount Wellington.
Dik aangekleed beginnen we onze dag in Bonorong. Het is droog en waait niet maar de teller komt niet boven de 12.
Bonorong is een opvang voor dieren die gewond zijn geraakt of die bijvoorbeeld wees zijn geworden. En dan niet voor huisdieren maar "wilde" dieren, zoals bijv de Tasmanian Devil. Als ze beter zijn worden ze weer uitgezet, mits dit verantwoord is. Er is bijv een Tasmanian Devil die een TIA heeft gehad en 1 oog blind is, dit arme beestje loopt de hele dag rondjes, net als een goudvis in een kom. Buiten zou ze het niet overleven, ze blijft dus hier.
Het is een mooi opgezet park, waar om de zoveel tijd op de dag ook een rondleiding is waarbij je kennis maakt en informatie hoort over de Wombats, koala's en Tasmanian Devil. Eerst hebben we zelf een uurtje rondgelopen, kangoeroes gevoerd. Je krijgt een zakje met zaad voor de kangoeroes. De kangoeroes zijn van kleintjes tot de exemplaren waar je geen ruzie mee moet krijgen.
Je legt het zaad op de platte hand en dan eten ze het er af, ze kauwen alles wel echt goed voor ze doorslikken.
We sluiten aan bij de rondleiding, leuk om wat extra info te krijgen.
En we zien de Tasmanian Devil. Alleen op Tasmanië te zien, vandaar zijn naam. Helaas zijn er niet veel meer. Een aantal jaar geleden waren er Tasmanias met kanker, deze was overdraagbaar door bijv bijten. Hierdoor zijn er veel ziek geworden en doodgegaan. Gelukkig hebben ze gezonde beesten gevonden en deze overgebracht naar Maria Island. Een geïsoleerd eiland, dus zieke beesten kunnen er niet komen. Op deze manier proberen ze de populatie weer te laten groeien. Misschien gaan we nog naar Maria Island om ze in het wilde te spotten maar dat ligt helemaal aan onze andere reisplannen, voor nu hebben we ze in ieder geval gezien.
Het zijn eigenlijk maar rare kleine wezens, dat het Devils zijn is misschien niet te geloven, tot ze boos zijn.
Na de rondleiding wandelen we zelf weer verder, zien diverse vogels, lizards, slangen en zo'n beetje elk ander beest wat je hier tegen kan komen.
We hebben nog een zakje voer dus gaan terug naar de kangoeroes. We hebben een hele lieve kangoeroes gevonden of nee de kangoeroe heeft ons gevonden. We stonden nog rustig te kijken toen deze rustig hupsend naar ons toe kwam. Nadat eten op onze handen hadden gedaan at ze het rustig op, deze moet alleen nog leren netjes te eten. Zeiknatte hand erna.
Op een geven moment wilde ik (Chantal) wat rechter opstaan, dus ging mijn hand ook omhoog. De kangoeroe dacht hoho daar gaat mijn eten en ging ook mee omhoog maar pakte tegelijk met 2 poten mijn hand vast en liet deze niet los tot zakje op was en zelfs toen liep ze nog achter ons aan. 2 enorme poten, althans 2 poten met enorme nagels op je hand is wel indrukwekkend. Geen idee of beest straks ineens ff lekker haar nagels nog dieper erin zet en als soort haak dient of het gemak is van het beestje. Het was het laatste, ze kon waarschijnlijk niet zo rechtop staan op haar achterpoten en zocht daarom met haar voorpoten steun zodat ze verder kon eten. Het was een leuke ervaring in Bonorong met trouwens prachtig uitzicht op de bergen er omheen. En inmiddels was ook de zon gaan schijnen en werd tijd voor een wandeling op Mount Wellington.
Met de auto snel er heen en aan de wandel. Overal bordjes met waarschuwingen wat je allemaal aan moet of bij je moet hebben. Het weer kan hier namelijk zo omslaan en het schijnt dat iedere 100 meter dat je stijgt het 1° graad kouder wordt. We starten bij 13° en moeten 600m stijgen, dus aan het eind.....
We wandelen lekker naar boven. Prachtig uitzicht over Hobart stad en de haven en zover als je kan kijken groen.
Onderweg komen we nog een slang tegen, althans Ivo ziet hem maar een foto maken lukt niet meer, weg foetsie de bosjes al weer in, we stoorde vast bij zijn zon momentje.
Na ruim 5 kwartier klimmen en wat nou als je boven bent is een stuk kouder, al klimmend hebben we de jassen uitgedaan.
Na wederom een prachtig uitzicht weer begonnen aan de afdaling, deze verliep via het zelfde pad als de heenweg, nu een springende wallaby.
Na bijna 3 uur wandelen, klauteren over rotsen is het genoeg voor vandaag. Even wat laatste boodschappen en avond relaxen, morgen weer een nieuwe dag.

Donderdag 31 okt Hobart - Mount field NP

Een kort ritje voor de boeg, vergeleken met het hoofdeiland is alles hier kort. Wel even wennen dat we dus overal snel zijn. Vandaar dat we lekker onderweg dingen bekijken en doen.
We zien dat je over een oude spoorrails kan fietsen, tof. Helaas natuurlijk net nu niet open. Goed dan rijden we lekker door tot einde van de wereld, uh van Tasmanië. Gordon river dam. Verder dan hier gaat de weg niet.
Na een tochtje door de heuvels, echt dit hele eiland is heuvel. Links heuvels, rechts heuvels, maakt niet uit waar je kijkt heuvels en bergen. Prachtig landschap om door heen te touren en al helemaal vandaag, strak blauwe lucht, zon en gewoon rond de 30°, iets wat toen we van de week keken niet voorspelt was, we treffen het tot nu toe best, komen we aan bij de Dam. (Nadat we eerst nog ff 30km hebben omgereden om te tanken anders komen we morgen niet weg)
Wat een immense hoogte. 140m afgrond kijk je in. Een wonderlijk uitzicht op Lake Gordon. Je kan ook op de Dam lopen, dus dat doen we. Naar beneden zo gedaan. Maar 150 traptreden op in inmiddels 32° is een zware haha. Daar hadden we ons even in vergist. Gelukkig kunnen we weer een kilometer of 90 zitten voor we bij het volgende zijn.
We brengen eerst onze spullen bij de slaapplaats, ligt op de route. En gaan daarna snel naar het National Park voor een wandeling. We willen de nodige watervallen bezoeken en dit kan als een ronde, althans normaal kan dit als een ronde, nu natuurlijk onderhoud en moeten we dus de route in 2 hakken.
Bij elkaar een mooie wandeling, tussen mega hoge bomen en veel varens. En veel van de bomen bedenkt met mos, het geeft toch altijd een mysterieus gevoel als je dat ziet.
Gelukkig watervallen met water, hier heeft het dus wel genoeg geregend. Om 18uur zijn we er klaar mee en rijden we naar onze slaapplaats. Een omgebouwde garage, een super leuk plekje. In het nog steeds hard brandende zonnetje drinken we even lekker wat. 

Vrijdag 1 nov Mount field - Queenstown

Ideale van Tassie, zoals de Australiërs Tasmanië lief kozend noemen zijn de afstanden. Je kan op een dag naar een andere plaats verplaatsen terwijl je gewoon onderweg dingen bezoekt of wandelingen maakt, zoals we vandaag doen.
We gaan richting de westkust, bedoeling was Strahan maar gezien de hotel/huisjes prijzen daar hebben we maar besloten naar Queenstown te gaan. Mag dan een koninklijke titel hebben, de prijzen zijn meer voor de gewone mens.
Lekker toerend door de bergjes en langs prachtige meren komen we eerst bij een energiecentrale die zo lijkt vooral door water te draaien, enorme buizen uit de bergen die er heen lopen. Grappig is dat we hier een groep motorrijders tegen komen, deze zijn we de laatste dagen vaker tegen gekomen. 2 daarvan in Hobart al en omdat die man een motogp shirt droeg even praatje gemaakt, nu kwamen we de hele groep bij de centrale tegen. Even allemaal een koffiestop. Na weer lekker stukje rijden komen we bij Lake st Clair. Hier maken we een wandeling van zo'n 2uur om het vogelbekdier te spotten.
Beste moment, een uur na zonsopkomst of uur voor zonsondergang, tja dat is het om 12.30 uur toch echt niet, maar ze kunnen er ook op andere tijden zijn. Nou wie weet. Heerlijk wandelend komen we bij de eerste plek waar ze zouden moeten zitten, daar lezen we op bordje inderdaad over de zonstijden maar ook dat het rustig water helpt. Nou dat is het zeker niet. De temperatuur mag dan wel warm zijn de wind waait aan alle kanten om de oren en water klotst enorm. We doen een poging en zien niets. Omdat er op het strandje een mooie boom ligt nuttigen we daar onze lunch, hopende op de platypus (vogelbekdier) helaas noppes, we wandelen door.
We komen op nog een spot plek maar ook daar niks.
Na Lake st Clair rijden we door en bezoeken we nog Nelson fall. Een kleine wandeling van bij elkaar 20 minuten voor naar beneden vallend water. Het valt inderdaad, niet alleen van de waterval maar het begint ook zachtjes te spetteren, hup gauw de auto in een naar Queenstown.
Goed en wel in het motel komt het met bakken uit de lucht, in het info boek lezen we dat het hier 300 dagen per jaar regent, help. Hier regen genoeg en elders in het land komen ze te kort.
Omdat we gelezen hebben dat de restaurants hier vroeg sluiten, gaan we maar vroeg eten, trotseren de regen.
2 jaar ons huis, 18 jaar samenwonen dat vieren we gewoon lekker hier.

Zaterdag 2 nov Queenstown

De enorme plensbuien van gisteren zijn verdwenen maar de grauwe lucht blijft. We gaan vandaag een half dagje met de stoomtrein naar het koudste regenwoud ter wereld.
Het station is lekker dichtbij dus we zijn er zo. Gezien het kleine plaatsje waar we zitten zijn verbaasd over de volle trein, waar komt iedereen vandaan?
We hebben een plekje voorin de trein, leuk zou je denken maar we zitten tegen de locomotief te kijken haha. Gelukkig heeft onze coupe een balkon dus we kunnen als we daarop staan langs de locomotief kijken en nog beter wordt de terug rit.
Goed stipt 9.00uur fluit de trein en vertrekken we. De rit voert ons weg uit het stadje, de mooie natuur in. De stoom van de trein zorgt voor een spookachtig effect.
Diepe ravijnen, hoge bomen en snel stromende rivieren van alles komt voorbij. Om de zoveel tijd stopt de trein een 20 minuten, de ene keer voor een korte wandeling door het regenwoud, de andere keer voor goud zoeken. Langs het spoor een museum, hier laat men zien hoe je goud zoekt en kan je het zelf ook doen. Helaas niks gevonden.
Na een 2,5 uur komen we op hoogste punt waar de trein heen gaat, hier moet de trein op een draaiplateau gedraaid worden en wordt onze voorste wagon de achterste en hebben we dus vanaf onze plekken vrij uitzicht op het spoor.
Het spoor heeft in het midden een 3de rail, geen gladde maar allemaal blokjes. Onder de trein zit een tandwiel, deze klemt zich vast in deze rail en trekt zich hieraan op omhoog.
De trein heeft gereden tot 1963 en heeft daarna lang stil gelegen.
In 1998 is men begonnen met restaureren van de bruggen waardoor vanaf 2004 weer gereden wordt, al is het nu als toeristenattractie.
Na iets meer dan 4 uur komen we terug in Queenstown, mooie rit.
Na een snelle hap rijden we naar Strahan, wat zijn we blij dat we hier geen duur hotel hebben geboekt. Het is een vreselijk klein dorp, een supermarkt en kapper en oh ja wat restaurants, die grotendeels dicht zijn.
We brengen een bezoek aan de houtzagerij, zo'n beetje de enigste attractie hier. Nog een korte wandeling en we rijden lekker terug, gelukkig is dat geen straf. Langzaam komt ook de zon er door en wordt het uitzicht daardoor prachtig. We besluiten daardoor nog even een bezoek te brengen aan Horse fall. Gisteren leek dit niks, maar door de heftige regen van gisteren, is het nu een mooie waterval.
Nog een rondje door het stadje voor wat foto's en dan is de dag wel weer om.

Zondag 3 nov Queenstown - Devonport

Na wat opstartproblemen, want hoe laat is het nu eigenlijk? Dachten dat nog vroeg was, dat gaf de wekker aan, maar op 1 of andere manier vond wel erg licht dus toch even op de telefoon gekeken, oeps we hadden er al een half uurtje uit willen zijn. Toen we hier vrijdag aankwamen liep de wekker een uur achter, dachten dat ze die nog niet verzet hadden, nou blijkbaar loopt die wekker niet goed want in 1,5 dag liep die inmiddels weer ruim een uur achter. Goed even wat sneller ontbijten, spullen in de achterbak en op naar de Cradle mountain, stop 1 voor vandaag. Bij Cradle mountain kan je wandelen, schijnt de uitsmijter van Australië te zijn qua natuurschoonheid en staat ook op de world heritage lijst. Ook kan je van hier naar Lake st Clair wandelen (waar we van de week waren) via de overkant track, een wandeling van zo'n 80km, waar je een dag of 5 over doet.
Vanaf de parkeerplaats wordt je met een bus naar 1 van de startpunten van verschillende wandelroutes gebracht. Met de auto kan je niet zelf naar boven omdat smal is, de chauffeurs communiceren iedere bocht waar ze zitten en waar ze op elkaar wachten. Wij stappen uit bij Ronny Creek, even logboek inchecken en wandelen maar, hé bah druppels. Pff gelukkig ze waaien snel over. Zo kunnen we mooi van die hoopjes in het veld foto's maken die hoopjes zijn wombats. Hoppa ook die levend en in vrije natuur gezien. Het zijn net koala's, ook zo'n hoog aaibaarheidsgehalte. De neusjes lijken er ook erg op. Echt adem benemend is het hier, door de bewolking is het extra mysterieus. Zo zie je de bergen en zo zijn ze weg. We wandelen heerlijk en eigenlijk is dit de eerste keer dat we ook gewoon veel mensen tegen komen op een wandelroute. Na een flinke klim over een niet geheel aangelegd pad en de wind die ons zo nu en dan een zetje geeft komen we boven bij Marions look out, wauw wauw wauw. Het was een klim, het is mega koud maar wat een uitzicht. Om ons heen meren en bergen. Prachtig kleuren spel en zelfs nog sneeuw te zien. Moeder natuur doet inmiddels ook een duit in het zakje, met bakken komt het uit de lucht, gelukkig nog net op tijd de poncho/regenjas aan. Met een toch wel natte broek, tja de poncho komt niet tot de grond, dalen we af van Marions look out op weg naar Lake dove (zou het er schuimen?) via wombat Lake. De wombats zijn vast in een hol gedoken om te schuilen. Ondanks de regen genieten we van deze wandeling. Het is gewoon prachtig hier.
Uiteindelijk na een mooie wandeling komen we bij Lake dove, nog even twijfel of we het rondje om het meer nog doen, maar we besluiten dat mooi geweest is, de broeken zijn langzaam opgedroogd, lekker houden zo. Helaas echt de laatste sprint naar de bus, die zien we staan en heeft zijn deuren al dicht om te rijden, dondert de regen ineens weer naar beneden. Als 2 verzopen katten stappen we in de bus, ach we zijn niet te enige.
Al terug rijdend met de bus bedenken we dat we vergeten zijn uit te checken, gelukkig kan dit bij de info ook nog. Gauw doen anders denken ze straks dat we vermist zijn.
We rijden verder richting het noorden, lekker bakkie koffie erbij om weer warm te worden en de blazer in de auto niet op airco maar verwarming haha.
We komen bij Sheffield. Een dorpje wat bekend staat om zijn vele muurtekeningen, iedere jaar is er ook een wedstrijd. Een aantal tekeningen hangt permanent en andere worden dus vervangen.
Nadat we degene van de wedstrijd van dit jaar hebben gezien komt het weer uit de lucht, een wandeling door het dorp laten we achterwege, we gaan op weg naar Devonport.
Gelukkig hier schijnt de zon weer, maakt het och wat vrolijker.
We hebben een super leuke slaapplaats, een eigen huisje, met wasmachine. Ideaal vast wat wassen scheelt thuis lekker weer. En ach na de natte zooi van vandaag is ook niet overbodig.
En we kunnen weer lekker zelf koken, want we hebben een fornuis. Na simpele maaltijden of uiteten is dit wel lekker en goedkoper.

Maandag 4 nov Devonport

Wederom klok verwarring. Nu niet om klokken die niet goed lopen maar verkeerd geteld voor de formule 1. Gelukkig op tijd wakker waardoor slechts 13 rondjes heb gemist.
Zo raar op maandagochtend formule 1 kijken. Laatst spraken we iemand op een camping in Inverloch, na de MotoGP en die zei ook al dat voor hun altijd rot tijden zijn, ja maandagochtend is inderdaad niet echt handig als je moet werken.
Goed kop koffie erbij en kijken, Max netjes 3de in zijn 100ste race. Zo nu tijd voor actie aan onze zijde.
We blijven in Devonport, maar toch pakken we eerst de auto, het Don river railway museum ligt niet geheel op de wandelroute voor vandaag.
Bij museum aangekomen verontschuldigd de baliemedewerker zich dat de trein vandaag niet rijdt, museum is wel open. Geen probleem. Dachten gelezen te hebben dat nu wel de hele week zou zij , maar goed het zal wel.
We wandelen lekker rustig door museum. Van hele oude locomotieven die nodig aan een opknapbeurt toe zijn tot de koninklijke wagon die al helemaal gerestaureerd is.
Het stationsgebouw die hier staat, stond oorspronkelijk 19km verder in Ulverstone.
Er rijdt trouwens nog steeds een gewone trein hier, gisteravond nog gehoord en gezien vanuit ons huisje en grappige is de trein doorkruist letterlijk de rotonde, is een gat in de rotonde waar het spoor door loopt.
Goed na iets meer dan een uurtje zijn we klaar en zetten de auto weer op de oprit en pakken onze jassen en tassen voor een wandeling door het stadje.
Volgende museum, het Bass strait maritime museum, deze ligt zoals de naam doet vermoeden aan Bass strait, het water tussen. Tasmanië en het grote eiland. Iets verderop ligt ook de vertrek plaats voor de ferry die tussen de beide eilanden vaart.
In het museum uiteraard veel info over bass strait en alles wat met boten te maken heeft. Je kan dingen lezen/kijken of zelf wat doen. Helaas is de boot stimulator stuk, geen speelkwartier dus.
Als we weggaan zit er een hele delegatie vrouwen met hoedjes aan de wijn (13.00uur) en hebben veel aardappels ingeslikt. Geen idee wat voor club het is, maar ze zouden zo met Prinsjesdag mee kunnen doen.
Afijn wij wandelen lekker verder af en toe wat regen maar genoeg grote bomen om de schuilen.
Op TripAdvisor hadden we gelezen dat hier een enorme antiek winkel moet zitten, lees rommel winkel. En ik al hou je er niet van dat je er toch moet gaan kijken dat doen we dan ook maar. Goede genade wat een rotzooi kan er verkocht worden of kopen mensen nog. Het is inderdaad wel leuk om even te snuffelen en dat doen we ook. Vinden nog oude aanzicht kaarten die ooit vanuit Nederland verstuurt zijn, zien ook nog een mega leuk verkeersbord, maar past net niet in de rugzak dus laten we het maar staan. Da's soms wel weer jammer dat je dan wat tofs ziet maar mee naar huis nemen nog een opgave wordt Dus je het maar laat zitten.

Na nog even door stadje gelopen te hebben, waar vreemd is dat veel winkels dicht zijn, gaan we terug naar het huisje. Even googlen en we komen er achter dat op noordelijke deel van Tasmanië, waar we dus zitten een vakantiedag is. De eerste maandag van november is standaard een vakantiedag, dit omdat ze op de zuidelijke helft en hoofdeiland een vakantiedag meer hadden, is deze dag ingevoerd. Ah daarom dus veel dicht en snappen we nu ook waarom de trein niet reed, rijden niet op een vakantiedag. ( Wel schoolvakanties maar niet losse dagen)

We besluiten nog even de auto te pakken en terug te rijden naar Sheffield om de tekening te gaan bekijken, is maar een klein stukje.
Net als we willen uitstappen weer een bui, even paar minuten wachten en de zon brand weer volop. We komen prachtige muurtekeningen tegen en mooie gebouwen. Toch wel leuk om het even verder te kunnen bekijken na gisteren. Via een kleine omweg via Devils gate dan, die blijkbaar nog dicht is, had juli al open moeten zijn gaan we terug naar Devonport. Auto op de plek, eten in de pan en relaxen op de bank.

Dinsdag 5 nov Launceston

Een uitje naar Launceston vandaag, zo'n 100km oostwaarts.
We beginnen met een bezoekje aan het trammuseum, omdat vandaag de tram niet rijdt, goh bijna verrassend als iets wel open is of rijdt haha, mogen we gratis naar binnen.
In het museum een paar trams maar vooral veel lees materiaal en filmpjes. Inde filmpjes veel informatie over de stad en zijn gebouwen en de foto's wat er met diverse trams is gebeurd. De trams hebben gereden van 1911 tot 1952, eigenlijk best kort.
Veel wagons zijn verkocht en gebruikt als huis, logeerplek, opslag/schuur. In Bicheno zijn er ook 2 die aan elkaar geplakt zijn tot huis. Morgen gaan we die kant op eens kijken of we het kunnen vinden.
Na trammuseum wandelen we via een stukje van de stad, waar  we de gebouwen uit het filmpje zien, naar Cataract gorge reserve.
Via de moeilijke weg, althans dat geeft een bordje aan, wandelen we lekker. Aan het eind van het pad uitzicht over meer, rotsen, een zwembad (het blauw doet pijn aan de ogen) en de Alexandra suspension brug.
We komen foto's tegen uit 2016 van hoogwater, zelfs de brug zit er bijna onder en dat te bedenken hoe hoog die hangt. Het water kan hier dus enorm stijgen bij noodweer.
We genieten even van onze lunch met uitzicht op de brug en wandelen dan naar de brug toe. Even van dichtbij bekijken en het uitzicht vanaf de andere kant. Tof park om zo in de stad te hebben, bij mooi weer een ideale plek om te wandelen, picknicken, spelen, zwemmen noem maar op.
We horen al de hele tijd geschreeuw en weten dat het van pauwen afkomt, dat geluid herkennen we wel.
1 van de pauwen showt zijn prachtige veren. Zeker een kwartier lang staan ze als een waaier omhoog en maar ballet rondjes maken. De achterkant overigens is niet moeders mooiste. We zien dat 1 van de veren op de achterkant dubbel zit en het lijkt ook wel of de pauw daardoor de rest niet naar beneden kan doen. Als iedereen foto's heeft gemaakt en doorgelopen is probeert Ivo de ver van de bios van de pauw te tillen. Dit lukt vrij snel en makkelijk. En woep daar gaan de veren naar beneden, het lijkt er dus op dat hij ze inderdaad niet meer bij elkaar kreeg maar dat leverde ons mooie plaatjes op.
We wandelen terug naar de stad, lekker opwarmen met een bakkie koffie en nog wat slaapplaatsen uitzoeken voor de laatste week.
Inmiddels is het al 16.00uur geweest en gaan we langzaam aan terug richting de auto, lekker wandelend via de mooie oude gebouwen die ze 9 van de 10 keer super goed bij houden. In veel gebouwen zit inmiddels wat anders dan de gevel aangeeft, maar ze hebben veel van de gevelreclame express bewaard.
Rond 18uur zijn we weer in Devonport. Beetje de rommel bij elkaar verzamelen, morgen gaan we weer ergens anders heen.