Op weg naar het zuiden voor de laatste 10 dagen.

Woensdag 10 okt: Valparaiso - Pucón 893km
Weer een ritje voor de boeg. We verlaten Valparaiso en gaan verder naar het zuiden.
De wegen worden weer drukker, meer dorpen en steden, meer te zien dus onderweg.
De rit duurt weer zo'n 10uur maar doordat er veel te zien is gaat het lekker snel.
De wereld wordt steeds groener met op de achtergrond prachtige vulkanen bedekt met sneeuw.
Ingecheckt in het hostel worden we op gehaald om snel kleding en schoenen te passen bij het kantoor waarvan we morgen een wandeling naar de vulkaan Villarrica gaan maken, 2847m. Daarna en snelle hap en naar bed, 6.00uur gaat de wekker.

Donderdag 11 okt: Pucón
Iets wat versuft proberen we wakker te worden, beetje koffie erin doet al wonderen. Even snel broodje pakken in de keuken en wegwezen. Niks rustig aan, de chauffeur is zeer op tijd. Samen met de Duitsers die ook in ons hostel zitten gaan we naar het kantoor, daar wacht nog een columbiaanse op ons. Samen met 2 gidsen gaan we de tocht maken.
Na een korte rit en melden bij de conaf rijden we tot onder de vulkaan. Ongeveer van 1200m moeten we omhoog lopen.
Met speciale schoenen, beschermers voor de sneeuw erover en een pikhouwel in de hand en oh ja een rugzak met eten, drinken, kleding voor later en een sleetje. Een militaire oefening is er niks bij.
Het eerste stuk is prima te doen, we wandelen welliswaar direct door de sneeuw maar de ijzers hebben we nog niet nodig. In een prima tempo beginnen we aan de tocht, de Columhiaanse dame ligt al redelijk snel achter. We stoppen een paar keer extra en gaan verder. Inmiddels hebben we de ijzers onder onze toch al zware schoenen moeten binden en de pikhouwel nodig om verder om hoog te komen. Zigzaggend door de sneeuw en het ijs banen we ons een weg naar boven. Ivo's heup doet het goed dus dat is fijn. Chantal begint langzaam aan te denken dat ze het misschien niet gaat halen, maar kom op hoppa gaan. De schoenen schuren giga.
Inmiddels is de Columniaanse afgehaakt, ze blijft met de andere gids achter en met zijn 5en wandelen we verder. Rond 12.30, we lopen al 4,5uur en zijn nog niet bij de top, nog 600m zigzaggend te gaan, hebben we korte lunch stop. Omdat Chantals voet erg zeer doet besluiten we toch de schoen uit te doen en te kijken. En de schoen uit doen is een toer, want er moet een kap los die over de schoen zit voor de sneeuw, een stuk van het ijzer moet los en natuurlijk de schoen zelf. En ja, inderdaad de hiel van de rechter voet ligt open. Gelukkkg hebben we spullen om het te repareren voor dat moment haha.
Zo alles weer aan en gaan. Echter na een paar minuten blijft de druk op de hiel groot en verergerd de pijn. Het is tijd om een beslissing te maken. Als nu doorloop moeten we allemaal naar boven, kan er 1 niet meer dan is het voor iedereen klaar. De ene gids is al achter gebleven een stuk lager met de Columbiaanse dus vandaar dat nu allemaal naar boven is of verpesten voor de rest.
Chantal stopt definitief, zo kan de rest inclusief Ivo hopelijk wel de top halen.
Terwijl Ivo verder loopt met de gids en de Duitsers wacht Chantal ol een plateutje met uitzicht over het meer van pucon, geen straf. Na een half uurtje wachten is de andere gids er en terwijl Ivo verder klimt, maakt Chantal de weg naar beneden. Dat gaat 10x sneller dan omhoog. We gaan glijden, sleeën. Met de extra broek, jas, handschoenen en 1 of ander schort onder je bips glij je naar beneden. Gaat het te langzaam dan pak je het plastic sleetje erbij. Wil je remmen dan duw je de pikhouwel in de sneeuw/ijs. Eerste stukje is even wennen, daarna erg veel fun. Halverwege pikken we de Columbiaanse op en gaan met zijn drieën terug naar de auto.
Ivo en de Duitsers halen de top. In een sms, we zijn er, maar de vulkaan rookt dus je ziet niks van binnen. alleen een stukje uitzicht gemist dus.
Na 1,5 uur wachten bij de bus is de rest ook terug. 
Bij het kantoor staat er een lekker drankje en wat te snaaien. Na deze echt wel zwaarder dan verwacht tocht, mede door de hoeveelheid sneeuw die er nog lag en het feit dat we alles moesten lopen omdat de lift die normaal naar 1800 gaat het niet deed, waren we we gesloopt. Een heerlijke warme douche deed wonderen, waarna we nog een kleine 3km liepen voor eten. Daarna was de pap echt op.
Het was in ieder geval het geld meer dan waard. Super goede gidsem, leuk gezelschap. Tof dat we hebben kunnen doen en we ontzettend geluk hadden met het zeer zonnig weer.

Vrijdag 12 okt: Pucón
Aangezien het gisteren vroeg was doen we het vandaag wat rustiger aan. De 1 slaapt uit, de ander kijkt een opgenomen tv programma onder het genot van een bak koffie.
We nemen een laat ontbijt en maken ons klaar om naar National Park Huerquehue te gaan. Net voor we weggaan ziet Chantal Philippe (1 van de 2 Duitsers) en in korte gesprekje wat volgt blijkt dat zij ook naar dat park willen, per bus.
Aangezien wij een een auto hebben en dat waarschijnlijk sneller gaat die kant op dan een bus zoeken is het snel 1 + 1, rij lekker mee. Omdat ze nog even moeten ontbijten vertrekken we wat later dan gepland, prima het is tenslotte vakantie.
Via een stop bij de wasserette, hoogtijd dat we alle 4 nieuwe schone kleding hebben rijde we door naar het park. Lekker hobbelen, kuilen omtwijken, wat een k.. weg. Afijn we komen er. Van te voren hebben wij gekozen om de 8,8km route te doen, rondje Los lagos, om de meren heen.
Ook Julia en Philippe willen deze lopen en uiteindelijk lopen we dus de hele route met zijn vieren.
Het begin van de route was prima, hoe hoger we kwamen hoe moeilijker. Het heeft een paar dagen geleden nog gesneeuwt op hoogte en de padden zijn dus nu onder de sneeuw en modder. Lekker glijden. 
De route is prachtig, vanuit het nationaal park zien we de andere site van de vulkaan waar we gisteren nog opliepen, wat een immens ding is het toch. Na 3 uur lopen moeten we nog 1,5km voor het laatste meer maar aangezien we de was nog moeten halen en zeker nog 2 uur terug lopen, of glijden door de sneeuw en modder, besluiten we het laatste stuk te laten. Het was een prachtige route, helaas door de begaanbaarheid van het pad langer de tijd nodig dan gepland.
De wandeling naar beneden valt gelukkig mee en inderdaad na een 2 uur komen we weer bij de auto, hop gauw naar de wasserette. Iets later dan afgesproken, dat kwam door de wegwerkzaamheden, halen we de was op. Zo kan deze dame mee naar Nederland, shirtjes die rijp waren voor de prullenbak zijn weer zonnebrandcrème vrij.
Na een verfrissende douche zijn we redelijk uitgehongerd. Terwijl wij snel een trekkingmaaltijd maken, ideaal, ingevroren en gedroogd en nu alleen water erbij en na 8 minuten heb je een maaltijd, en eetbaar, maken Julia en Philippe hun spaghetti. Gezamenlijk eten we onder het genot van een lekker Chileens wijntje. Uiteindelijk moeten we om 22.30uur een eind maken aan de leuke avond. Dan sluit de gemeenschappelijke keuken. Hier hebben we de hele avond gezeten, buiten ons 4 nog 2 Engelsen (iets ouder stel wat een jaar reist) en een Zwitsers stel. Leuke gesprekken, ideeën voor andere trips. Fijne avond.

Zaterdag 13 okt: Pucón
Omdat er in en om Pucón genoeg te beleven valt hebben we een extra nacht geboekt, bevalt ons hier wel tussen bergen en het groen.
Hebben we de eerste helft van de vakantie afwisselend auto gereden en tussendoor gewandeld, hier gaan we veel voor wandelen en gebruiken we de auto alleen om van A naar B te komen.
Goed vandaag laten we de auto voorlopig staan en gaan we naar Salto el Claro wandelen, een waterval in Pucón.
Na 2 uurtjes lekker relaxt wandelen, nou ja relaxt, iedere auto die voorbij komt zorgt voor een enorme pluim stof van de weg, aangezien die bestaat uit steentjes, komen we bij begin van het bos waar de waterval is. Klauterend via een hekje, tussen boomstronken door komen we beneden de waterval. Met veel geluid klettert het water naar beneden, en hoewel we nog niet eens heel dicht bij staan krijgen we een gratis douche.
We wachten nog even of de mensen die we op de parkeerplaats zagen naast de rots gaan klimmen of zo, en inderdaad dat gebeurt. Wat is de waterval dan enorm naast een mens.
De terug weg gaat wat sneller want we kunnen dalen i.p.v. klimmen. Rond een uur of 3 zijn we bij het hostel en onder het genot van een chippie en wat drinken laten we de beentjes even bijkomen en kleuren in de zon. Dasrna pakken we toch de auto om een bezoek te brengen aan 1 van de thermen waar Pucón en omgeving rijk aan zijn.
We hebben van diverse mensen de tip gekregen om naar Los Pozanes te gaan en dat doen we ook.
6 diverse warme baden langs de wild stromende rivier, verstopt tussen het groen. Al zittend in de warme baden genieten we langzaam van de ondergaande zon. Even de rug mee kleuren levert ons nog een mooi plaatje op. Op 1 van de rotsen boven het bad zit een fel blauw/groen hagedisje. Wat een mooi beestje, jammer dat we geen fototoestel bij ons hebben. Na 2 uurtjes gaan we terug naar Pucón, terug voor het donker want de weg waar we 30km over moeten rijden is 10km een gaten kaas.
Na wat boodschappen snel eten want inmiddels is het 20.30uur. Geen wonder dat we trek hebben.
In de keuken ontmoeten we weer mensen van gisteren en een nieuw Duits stel. Ook nu weer leuke gespreken en een fijne avond. 
Als toetje nog heerlijke minikaasjes. In Nederland kan deze niet meer vinden, dus oh wat was dat super om ze in de supermarkt hier te zien en wat smaakte ze toch lekker!!!!!!

Zondag 14 okt: Pucón - Puerto Varas 325km
Na een wederom goed ontbijt nemen we afscheid van de mensen hier en Pucón zelf, wat een onwijze leuke plek hier. Het hostel was super, veel te doen in en om Pucón, fijne plek om te zijn.
We reizen nog wat verder naar het zuiden, Puerto Varas zal onze zuidelijkste stop zijn. In een kleine 4 uur, kort ritje dus zijn we in Puerto Varas. Even zoeken naar juiste gebouw en paar keer aan bellen en zelfs een telefoontje er tegen aan zijn we binnen. Het is wel even wennen aan deze kamer ten opzichte van de vorige. Een stukkke kleiner en donkerder. Maar voor de rest prima. Even oriënteren en op pad.
Er ligt een geocache 2,5km verder in het park, gezien we de vorige in Val Paraiso niet konden loggen hopen we deze wel te doen. Na een pittige wandelen omhoog vinden we het spook en ook de cache, zo Chili ook in de pocket. Vervolgens wandelen we heerlijk verder door het stadje. De huizen hier zijn in Duitse steil, het is hier een soort mini duitse enclave aan namen, koek etc. Alleen waar de huizen in Duitsland met leistein zijn hebben ze hier als leisteen uitziende houtjes. Na een lekkere maaltijd de wandeling terug naar de beden breakfast. Na nog even wat info opgezocht te hebben wat wr morgen willen doen is het mooi geweest. Kijken of we door de regen heen kunnen slapen.

Maandag 15 okt: Puerto Varas
Zo wat een hoosbui vannacht, gelukkig schijnt nu het zonnetje en hebben we vanuit de huiskamer van de b&b een prachtig panorama op de stad en het meer.
Voor de verandering brengen we maar eens een bezoekje aan een vulkaan, maar eerst nog andere dingen. We volgen de weg langs het Llanquihue meer, andere keuze hebben we trouwens niet echt, op weg naar een waterval, Saltosrio Petrohué. Wauw voor het eerst dat we een keer veel auto's op de parkeerplaats zien. Het schijnt een extra vrije maandag te zijn i.v.m. Columbusdag, dus wie weet daardoor.
Goed eerst maar eens wat kleding aan, het is hier godsgruwelijk koud, thuis schijnt het 20 graden te zijn, zekere het dubbele van hier. Een jas, vest en sjaal zorgen er voor dat we enigzins op temperatuur blijven, gelukkig is weer droog. Onderweg regende het al weer.
Voor 4000pesos, of te wel €5,50 mogen we door lopen, gelukkig is de toilet gratis. Best wel aan de prijs voor een waterval, afijn, prijzen hier soms raar en inmiddels zijn we aardig gewend aan de prijzen, is net Nederland, duur.
Goed de waterval is geen hoge die meters naar beneden komt maar zijn allemaal lage, die samen komen op diverse punten en een hels kabaal maken. Daarnaast is het water prachtig turquoise. 
Vanaf een plateau bij de waterval heb je uitzicht op de vulkaan, Osorno 2660m, jammer dat er net een dikke wolk op de tof van de vulkaan hangt. 
Bij de waterval kan je ook nog een klein stukje wandelen langs de rivier, en ach als we toch al entree hebben betaald pakken we dat maar mee. Winst daarvan is dat we op de terug weg op een metertje van een prachtige vos staan en een mooie blauw/gele vogel. Je moet ff geduld hebben maar dan krijg je de vogel uiteindelijk voor je camera, toch nog een dier extra gescoord op de foto's. Tot nu toe vallen de beestjes mee en al helemaal qua vogels, misschien omdat voorjaar is en zeker hier nog behoorlijk fris, lees kouddddd.
We rijden via een hobbel weg nog door naar het eind van de weg naar Petrohué, helaas staan er zoveel busje en autos dat uitzicht op meer wat lastig wordt, keren en naar de vulkaan. Na een enorm lange slingerweg, waarin we van zeeniveau opeens weer op 1100m zitten, nou ja opeens, daar gingen een bocht op 200 aan vooraf. Pffff slecht voor de maag. Gelukkig hebben we ff niks gegeten. 
Bij de vulkaan aangekomen is het inmiddels harder gaan waaien, we moeten moeite doen om rechtop te blijven staan en onze handen vriezen er zo wat af voor het gevoel. We beklimmen toch een stukje van de vulkaan, daar waar het gewoon mag. Naar de top gaat helaas niet, de stoeltjeslift doet het niet, waarschijnlijk door de wind. volgens internet zou deze het gewoon moeten doen. En de vulkaan helemaal beklimmen mag net als in Pucón alleen met gids en outfit.
Goed tegen de wind in, verkoudheid is direct terug, banen we ons een weg door de blurry van steentjes en sneeuw heen. Vanaf een iets hoger gelegen stukje hebben we een mooi uitzicht over het meer, wat is dat ding enorm zeg.
Vervolgens waaien de hagelsteentjes ons om te oren en besluiten we heel snel lekker naar de auto te gaan, opwarmen!!!
We rijden de zelfde slingerweg weer op, nu naar beneden en vervolgen daarna onze tocht aan de andere kant van het meer, zo hebben we een mooi rondje om het meer. Vervolgens rijden we de weg van vanochtend nog een keer een stuk omdat we naar een warm bad en sauna willen. Echter hek dicht, tijdstip zou open moeten zijn, check bordje, shit maandag gesloten, hadden we vanochtend nou maar ff gekeken, had nu ritje van 40km gescheeld.
Goed terug naar de b&b, op onthoudt, koeien die van ene weiland naar de andere moeten en dat doen ze via onze weg, gelukkig zitten er soms gaten tussen en zo kunnen we zigzaggend tussen de koeien toch langzaam verder rijden.
Inmiddels regent het, gelukkig nog niet hard.
Bij de b&b warmen we even op alvorens we gaan eten. Op weg naar 1 of andere hamburgertent, nee geen Mac.
Volgens recensies moet deze goed zijn. Meningen verschillen, of misschien zelf wel per burger. Was die van Ivo warm en goed. Chantal was lauw en redelijk taai met veel te veel saus waardoor je alleen mosterd proefde, erg jammer. + punt, de aardappelfrietjes waren gloeiend heet en hadden een lekkere smaak.

Dinsdag 16 okt: Puerto Varas
Eens zien wat de dag brengt, oke geen wifi, weer checken wordt em niet. Gisteren was de voorspelling, donkere wolken en veel regen. Daar maar op vertrouwen. Wat gaan we doen? 
Toch hier in de omgeving op pad of inpakken en vast stukje terug rijden, zodat we morgen niet weer 10uur in de auto zitten.
Ook nu zijn de meningen verdeelt, net als bij de hamburger. Ivo denkt dat wel meevalt en Chantal heeft er een hard hoofd in.
We besluiten naar Puerto Montt te rijden, zo'n 20km lager. Lager zullen we in Chili niet meer komen, althans niet deze vakamtie.
Ook in Puerto Montt is het grauw, nat en koud. We parkeren de auto in de parkeergarage, kan die ff bijkomen van zijn wasbeurt, ziet er na al het stof wat er op lag wel weer rood uit. We gaan even een winkelcentrum in, kijken of we hier wifi kunnen scoren en ff kunnen opwarmen aan een bak koffie. Helaas geen wifi en die bak koffie laten we ook voor wat is, gruwelijk koud dat winkelcentrum. Koffiestandjes zat maar daar ga je niet voor je lol zitten.
We wagen toch nog even een stukje buiten, al hink stap sprong tussen de plassen door en de regen die naar beneden valt. We vinden een tentje voor koffie en besluiten daarna terug te rijden naar Puerto Varas en in te pakken. Jammer van die ene nacht die al betaald is, maar we hebben het koud en deze dag is toch al naar de knoppen.
Al rijdend terug naar Puerto Varas, zien we dat qua tijd nog precies naar het warme bad en sauna kunnen rijden, we hebben niet gereserveerd, lukte niet. We wagen het erop, de tad met zwemspullen lag nog in de auto.
Net na 14.30uur komen we aan, jammer van die paar minuten minder. Afijn uiteindelijk blijkt dat niet echt uit te maken. We krijgen tot 16.30uur de beschikking over een prive warm waterbad. De sauna mogen we langer gebruiken. We wisselen af tussen het bad en sauna. Wel ff fris als je het bad uitmoet en tussen de druppels door naar binnen moet lopen om naar de sauna te gaan, maar langzaam aan worden onze lichamen weer wat warmer.
Uiteindelijk zijn we dus niet meer vertrokken naar een andere plaats, morgen dus een langer rit. Als goed is naar beter weer, maar ja dat kunnen we niet checken want we hebben nog steeds geen internet, iets wat we ook niet raar vinden als je ziet dat de kabels gewoon in een put liggen, die open is en waar water inloopt, haha.
Gelukkig is het eten in een ander restaurant dan gisteren wel goed. Lekker warm. Bij terugkomst in de b&b werkt het internet weer. Voorspellingen zien er goed uit. Gauw slapen en vroeg op pad voor de lange rit.

Woensdag 17 okt: Puerto Varas - Pichilemu 933km
Na een snel ontbijt alles de auto in en gaan, op naar zon en warmte. Nou de eerste 700km, ja 700km regennnnn.
Er komt geen einde aan. Nog een omleiding op de snel weg, gelukkig zo vriendelijke om de tolpoort open te zetten en niet iedereen extra moet betalen. Mazzel voor degene die wel in dorp moeten zijn.
Klein stukje parallel rijden zien we de reden van de omleiding. Iemand heeft zijn kleine vrachtwagentje op de middenvangrail geparkeerd, klopt niet helemaal. Ziet er best heftig uit, hopelijk heeft de chauffeur het overleefd. Na alle grafmonumenten langs de weg valt het ons nog mee wat we aan ongelukken hebben gezien, gelukkig maar.
Goed uiteindelijk voelen we iets, het heet zonnnnnn. Joepie worden de laatste 2 dagen dan toch weer mooi.
Na 10uur rijden vinden we het hostel, echter geen gehoor aan de deurbel, grrrr er moet geplast worden. Goed nog een keer, en nog een keer en een telefoontje maar noppes. Grrrr. Oke ff wandelen door de buurt, mooi wc's bij de gokhal, gauw naar binnen. Geen probleem het mag, zonder gokken. Na nog paar keer aanbellen komt er toevallig iemand naar buiten. Binnen blijkt de hostelmedewerker er ook gewoon te zij, vreemd. Afijn ingecheckt en de kamer is prima, uitzicht opzee, ja als je om de hoe van de dikke palmboom kijkt haha.
Na een snelle inricht sessie, op pad voor eten. Een leuk tentje gevonden en daarna op de kamer info voor morgen gezocht. Fietsen, surfen. We zien wel.

Donderdag 18 okt: Pichilemu
Na een laat ontbijt, kan pas vanaf 9.30uur lopen we even richting het strand voor de surfschool. 4 jaar na Australië hopen we hier toch ook nog te surfen, daarom zijn we naar Pichilemu gekomen.
Nadat we iets verder moesten lopen dan gedacht, maar hé het is lekker weer, al lopen de Chilenen in lange broek en jas, komen we bij de surfschool. Om 14uur is het goed weer, oftewel goed golven. Prima komen we terug.
Tussen door lopen we nog een stuk in het dorp of is het een stad, maar eens uitzoeken. We herkennen dingen uit het programma helemaal het einde, waarin in 2017 3 families naar Pichilemu emigreerde. 1 is er terug in Nederland en de andere verhuisd naar Santiago. De 3de familie is nog hier en gaan we vanavond ontmoeten, leuk,hun reis ervaringen horen.
Afijn we wandelen even lekker en dan is al tijd om de zwemspullen aan te doen, hop naar de surfschool.
We hebben les met 4 anderen, 2 Nederlanders, de eerste die we tegen komen en 2 fransen. 
2 uur ploeteren we weer in het water, gelukkig kunnen we het nog een beetje. Na een paar keer worden de golven hoger, maar wij moeier haha, het is zwaar werk maar oh wat een lol. Mooie afsluiting. 
Na even al het zeezout afgespoeld te hebben gaan we lekker op het dakterras zitten, uitzicht op zee, wijntje/biertje en chippie erbij en even genieten en bijkomen. 
Daarna gaan we op souvenierjacht, we hebben onze zinnen gezet op een Chileens vlaggetje voor in de auto, overal in auto's zie je ze maar ergens vinden? We besluiten uiteindelijk een surfplankje met Pichilemu te kopen, we hebben in ieder geval iets. Uiteindelijk komen we bij 1 of andere big bazaar achtig ding langs en ja hoor, vlaggetje. Ook nog snel meegenomen. We moesten even zoeken maar souveniertje voor aan de muur is gevonden.
Daarna wandelen we snel door, we hebben een afspraak met de familie van Kooij. Bijna 2 jaar geleden emigreerde zij hier heen samen met 2 andere gezinnen voor het televisie programma, Helemaal het einde. Zij zijn hier nog, een andere familie is naar Santiago vertrokken (al tijdens het programma) en de 3de is na een jaar weer naar Nederland gegaan.
Ze zijn hier samen met een Chileens paar een yogaschool begonnen, daar hebben we afgesproken. Gelukkig is niet ver lopen, het blijkt een straat achter ons te zijn en een paar blokken omhoog.
We hebben een uurtje gezellig met Jeroen en Linda gesproken, over hun avontuur hier, reizen die zij ervoor hebben genaakt. Ook 1 van de 2 mannen waarmee ze de yogaschool hebben en die er naast een hostel hebben komt nog even langs, koekie erbij. Pablo komt koekjes brengen, kan een beetje Nederlands.
Ook krijgen we nog een rondleiding door Villa Rustika, het hostel. Erg mooi allemaal en leuk om even te zien.
Na een uurtje nemen we afscheid. Jeroen heeft een les en wij gaan hapje eten. Leuke dag geweest zo.

Vrijdag 19 okt: Pichilemu - Santiago 210km
Nog even een laatste dag genieten van Chili. Op onze laatste dag kunnen we eindelijk ook een keer buiten ontbijten, heerlijk nog even kleurtje opdoen.
Voor we een rondje in de omgeving gaan rijden pakken we eerst voor zover mogelijk de tassen in. Toch altijd vreemd dat het op de terug weg minder makkelijk past dan heen en dat terwijl we meer geloosd hebben dan mee terug nemen. Goed ff proppen, kleren mogen kreuken moeten toch gewassen worden, en hoppa rits dicht.
We laten de bagage nog even achter in het hostel, rond 15.00uur komen we terug. Even extra doorgegeven aan de receptie, zodat er hopelijk iemand is als we terugkomen aangezien we de sleutel moeten inleveren en niet net als 2 avonden terug een half uur aan het bellen zijn.
Goed opweg naar Cahuil, daar liggen wat kleine zoutvlaktes, op tv hebben we gezien dat die daar mooie kleuren hebben. Na een toeristische route, waarin we onderweg het huis nog spotten van de familie die we gisteren hebben ontmoet, niet zo moeilijk met de auto en camper voor de deur, komen we bij de zoutvlaktes. Helaas leeg, groen. Goed dan naar de volgende. Hmmm ook al, misschien is geen tijd voor zout. Afijn we rijden gewoon even een stukje. Proberen nog te achterhalen op welk stukje grond de 3 families van programma woonde, maar geen hek lijkt erop haha. Vervolgens rijden we naar Punta la Lobos, surf spot nr1. Heerlijk in het zonnetje zitten we hier een half uurtje surfers te kijken. Daarna nog snel even hapje in het stadje, omkleden en de laatste dingen in de juiste tassen proppen.
Nog 1x maken we ons op voor wat kilometers, 210km, op naar de verhuurmaatschappij en daarna vliegveld. Tot 7km voor het einde gaat goed, maar dan komen we in de spitsfile terecht met 3 pechgevallen op korte afstand. Pfff 4km een uur. Goed uiteindelijk optijd dus das fijn. Klaar voor een uurtje of 15 vliegen.
Het zit erop, 3 weken waarin we begonnen in een nat Santiago, vervolgens de zon en droogte van de Atacamawoestijn mochten ervaren inclusief het vast zitten in het zand met de auto en we daarna het prachtige zuiden mochten bezoeken met meren, vulkanen en sneeuw en als laatste nog een paar dagen zon.
Hoogtepunten, beklimmen van de vulkaan en het heerlijke surfen. Een reis met zo'n 8000km in de auto. Even voor de goede orde van huis naar de Mongoolse grens, via Rusland. De route die we tijdens onze 5 maanden reis met de trein maakten. Wat een afstand, en dus zeer logsich dat we een heel divers landschap en klimaat hebben in 1 land. Van Arica, de noordelijkste stad naar Torres de paine in het zuiden is zo'n 4000km in 1 land. Die afstand hebben we dus 2x afgelegd. Een fortuin aan diesel en tolwegen, pfff zat je net lekker te lezen of je ogen dicht, geld, tol. Heel wat muntjes en briefjes zijn daar heen gegaan. Voordeel, de wegen waren over het algemeen prima, dat was echt fijn. En de extra jerrycan diesel hebben we niet gedaan zoals we van plan waren. In het noorden waren er aanzienlijk minder tankstations als het zuiden maar door onze navigatie konden we goed zien waar ze zaten, waardoor we gewoon ruim optijd gingen tanken, soms meerdere keren op een dag voor de zekerheid, gewoon lekker vol houden die tank. Completo por favor. Voordeel was ook dat we gelijk de sanitaires stops daar plande en we vaak even wifi hadden. Ideaal als we nog wat moesten checken voor de trip.
Het was absoluut weer een mooi avontuur.