Van Irkutsk (Rusland) met de trein naar Ulaan Bator (Mongolië)
9 oktober 2014 - Ulaanbaatar, Mongolië
En we zitten weer in de trein, nu voor 32uur, althans over een traject van 1132km doen we 32uur, maar staan we zo'n 7uur aan/tussen de grens van Rusland en Mongolië, benieuwd waarom dat zo lang duurt. Het antwoord weten we inmiddels maar we beginnen bij het begin.
Bij het instappen bleek de groep die in de andere trein in een andere coupé zat nu in onze coupé te zitten, dat voelt toch wel even als hé das vertrouwt. Dit keer geen coupé voor ons zelf, we de delen de coupé naar blijkt met 2 Belgen, uit Antwerpen. (Liene en Bert)
Na even gekletst te hebben werd het toch al snel tijd om de bedden eens op te schudden, ze zien er confrontabler uit dan de vorige, dus hup naar bed.
Nou slapen wilde niet echt, niet vanwege snurkende buren maar het feit dat de trein een herrie maakte op het spoor als een vals spellende viool, wat ontzettend irritant. Geprobeerd (chantal) om op de muziek van de viool een liedje te neuriën in haar hoofd maar dat hielp ook niet om te slapen. Uiteindelijk hebben we nog wel geslapen want als we naar achteren lopen 's morgens bij een stop blijkt dat we ineens de laatste wagon zijn, uh waar zijn de andere gebleven? Wat een raar gezicht dat we ineens de spoorlijn kunnen zien.
Dan begint het langzaam aan kijken tegen de klok, bijna Rusland uit. De toiletten worden door onze Olga al gesloten, wat een bitch van een hostess hebben we deze keer, een normale vraag wordt met een hoop Russisch op zeer geïrriteerde toon beantwoord, verkeerde been opgestaan?
Goed en dan stoppen we, paspoort controle, hup paspoort inzien, goed gekeurd klaar. Ja voor dat moment.
Vervolgens rijdt de trein een stukje verder en worden de paspoorten nogmaals bekeken, daarna mogen we voor 2 uur de trein uit. Intussentijd wordt onze coupé losgekoppelt van wat er nog was over gebleven van de trein. Ineens rijdt er een locomotief met onze coupé weer terug van waar we vandaan kwamen en dit herhaalt zich een paar keer tot uiteindelijk de onze op spoor 2 staat en op 1 waar we eerst stonden een andere staat inclusief gevangenis wagon, dus letterlijk nu een gevangenis op wielen (zonder hotel faciliteiten denken wij).
In een heerlijk zonnetje wachten we dus absoluut geen straf, maar ja de tijd gaat zo wel erg langzaam. Iemand heeft uno meegenomen en dus spelen we dat. Dan worden we geroepen dat we er weer in moeten, oke wat moeten we de aankomende 2 uur nog doen dan in de trein? Nou dat blijkt al snel. Nog een keer paspoortcontrole, we moeten het inleveren inverband met stempel om eruit te gaan, honden er door, tassen naar beneden want bovenop moeten ze ook kijken. Dan weer een briefje invullen voor mongoolse entree. Intussen worden onze Belgische coupégenoten opgehaald want hun visa klopt niet, er is per abuis ingevuld dat ze 5 okt Rusland verlaten, maar dat was de dag dat we instapten. Lekker domme fout van het visacentrum en ook niet slim om zelf niet goed te kijken, maar als je zo vaak wisselt van tijd en je dagen geen besef meer van hebt kan het ook fout gaan, gelukkig na een uurtje zijn ze terug, nieuwe visa en een kleine boete. Inmiddels hebben wij onze paspoorten weer terug en is het daarna tijd om te vertrekken, de trein gaat weer gestaag verder, 50à60km per uur. Na korte tijd zien we een hek, joepie we rijden Mongolië binnen. Ons eerste land van hopelijk een hoop landen hebben we gehad. In Mongolië aangekomen weer een riedel aan papieren, paspoort check, inleveren, stempel krijgen, honden erdoor. Gelukkig gaat dit een stuk sneller. Onze laatste roebels wisselen we in voor Tigkrit, veel geld, weinig waarde, een briefje van 20000 is €10,00. Een bezoekje aan het toilet kost ons wel 200tigkrit, reken maar uit..... Dat de mongolen niet groot zijn is te merken, een wc is op kindermaat waardoor je nog moet hurken haha, goed voor de been spieren.
Gauw wat bier gescoort voor tijdens onze maaltijd want we moeten nog eten, helaas als we in de trein terug komen zien we Olga de warm water ketel dicht doen, kapot, geen water of mevrouw de kenau heeft geen zin meer om bij tevullen/schoon te maken eten we van ellende onze laatse crackers met kaas en een mars/snickers. Gelukkig zijn we morgen vroeg in Ulaan bator, ontbijten doen we daar wel en anders hebben we nog chips en droge noedels kan misschien ook.
Ondanks de lange wachttijd en de kenau is deze reis mooier dan de vorige, het landschap wisselt en dat is een mooi gezicht. Dit stuk van de route is dan ook zeker een aanrader.
Bij het instappen bleek de groep die in de andere trein in een andere coupé zat nu in onze coupé te zitten, dat voelt toch wel even als hé das vertrouwt. Dit keer geen coupé voor ons zelf, we de delen de coupé naar blijkt met 2 Belgen, uit Antwerpen. (Liene en Bert)
Na even gekletst te hebben werd het toch al snel tijd om de bedden eens op te schudden, ze zien er confrontabler uit dan de vorige, dus hup naar bed.
Nou slapen wilde niet echt, niet vanwege snurkende buren maar het feit dat de trein een herrie maakte op het spoor als een vals spellende viool, wat ontzettend irritant. Geprobeerd (chantal) om op de muziek van de viool een liedje te neuriën in haar hoofd maar dat hielp ook niet om te slapen. Uiteindelijk hebben we nog wel geslapen want als we naar achteren lopen 's morgens bij een stop blijkt dat we ineens de laatste wagon zijn, uh waar zijn de andere gebleven? Wat een raar gezicht dat we ineens de spoorlijn kunnen zien.
Dan begint het langzaam aan kijken tegen de klok, bijna Rusland uit. De toiletten worden door onze Olga al gesloten, wat een bitch van een hostess hebben we deze keer, een normale vraag wordt met een hoop Russisch op zeer geïrriteerde toon beantwoord, verkeerde been opgestaan?
Goed en dan stoppen we, paspoort controle, hup paspoort inzien, goed gekeurd klaar. Ja voor dat moment.
Vervolgens rijdt de trein een stukje verder en worden de paspoorten nogmaals bekeken, daarna mogen we voor 2 uur de trein uit. Intussentijd wordt onze coupé losgekoppelt van wat er nog was over gebleven van de trein. Ineens rijdt er een locomotief met onze coupé weer terug van waar we vandaan kwamen en dit herhaalt zich een paar keer tot uiteindelijk de onze op spoor 2 staat en op 1 waar we eerst stonden een andere staat inclusief gevangenis wagon, dus letterlijk nu een gevangenis op wielen (zonder hotel faciliteiten denken wij).
In een heerlijk zonnetje wachten we dus absoluut geen straf, maar ja de tijd gaat zo wel erg langzaam. Iemand heeft uno meegenomen en dus spelen we dat. Dan worden we geroepen dat we er weer in moeten, oke wat moeten we de aankomende 2 uur nog doen dan in de trein? Nou dat blijkt al snel. Nog een keer paspoortcontrole, we moeten het inleveren inverband met stempel om eruit te gaan, honden er door, tassen naar beneden want bovenop moeten ze ook kijken. Dan weer een briefje invullen voor mongoolse entree. Intussen worden onze Belgische coupégenoten opgehaald want hun visa klopt niet, er is per abuis ingevuld dat ze 5 okt Rusland verlaten, maar dat was de dag dat we instapten. Lekker domme fout van het visacentrum en ook niet slim om zelf niet goed te kijken, maar als je zo vaak wisselt van tijd en je dagen geen besef meer van hebt kan het ook fout gaan, gelukkig na een uurtje zijn ze terug, nieuwe visa en een kleine boete. Inmiddels hebben wij onze paspoorten weer terug en is het daarna tijd om te vertrekken, de trein gaat weer gestaag verder, 50à60km per uur. Na korte tijd zien we een hek, joepie we rijden Mongolië binnen. Ons eerste land van hopelijk een hoop landen hebben we gehad. In Mongolië aangekomen weer een riedel aan papieren, paspoort check, inleveren, stempel krijgen, honden erdoor. Gelukkig gaat dit een stuk sneller. Onze laatste roebels wisselen we in voor Tigkrit, veel geld, weinig waarde, een briefje van 20000 is €10,00. Een bezoekje aan het toilet kost ons wel 200tigkrit, reken maar uit..... Dat de mongolen niet groot zijn is te merken, een wc is op kindermaat waardoor je nog moet hurken haha, goed voor de been spieren.
Gauw wat bier gescoort voor tijdens onze maaltijd want we moeten nog eten, helaas als we in de trein terug komen zien we Olga de warm water ketel dicht doen, kapot, geen water of mevrouw de kenau heeft geen zin meer om bij tevullen/schoon te maken eten we van ellende onze laatse crackers met kaas en een mars/snickers. Gelukkig zijn we morgen vroeg in Ulaan bator, ontbijten doen we daar wel en anders hebben we nog chips en droge noedels kan misschien ook.
Ondanks de lange wachttijd en de kenau is deze reis mooier dan de vorige, het landschap wisselt en dat is een mooi gezicht. Dit stuk van de route is dan ook zeker een aanrader.
Klinkt weer erg gaaf allemaal. Zag net ook dat je foto's op Facebook had geplaatst, ff kijken!
Duco
Liefs PA. XXXXXXX.