Hastings en Gisborne

Ma 17 nov

Van de hoofdstad naar Hastings een ritje van 300km.
We beginnen weer met veel bochten werk maar daarna is het een stuk vlakker, dat rijdt toch wel lekkerder als de hele tijd een soort rally coureur moeten zijn.
Het weer is niet om over naar huis te schrijven, regen maar vooral veel wind. Nu waait het in NZ over het algemeen wel veel maar nu is het extreem, het weekend zagen we al op journaal dat het boven op dit eiland behoorlijk had huis gehouden. Bomen omgewaaid, camper onderste boven, een goeie voorjaarsstorm dus.
Afijn we zitten in de auto dus we zitten droog. Door de vlakke weg kunnen we lekker doorrijden en zijn we bijtijds op de camping. Inmiddels is het ook opgeklaard en dus gaan we te voet naar het stadje. Even heerlijk de benen strekken.
Veel gebouwen is Hastings zijn niet ouder dan 83jaar, omdat op 3 februari 1931 er een grote aardbeving is geweest en daarvoor veel gebouwen ingestort zijn of zwaar beschadigd. Geïnspireerd door de Art deco style is er veel in die style herbouwt.
Het stadje voelt niet aan alsof jet nog niet oud is, goed herbouwt zo.
We wandelen lekker rond en zien zo nu en dan in dit land "rare" dingen. Nu weer een spoorlijn die gewoon dwars door de plaatselijke vijver gaat. Creatief met ruimte omgaan doen ze hier wel. En dat te bedenken dat er hier nog genoeg ruimte is.
Een wandeling maakt dat we trek krijgen en dus nog even snel een bezoekje aan de New world supermarkt en dan weer terug wandelen naar de camping.
De avond brengen we lekker hangend op de bank door kijkend naar een film. We hebben een soort van centerparcs huisje en zijn van alle gemakken voorzien.

Din 18 nov

Een bezoekje aan Napier, zo'n 20km boven Hasting. Ook hier heeft de aardbeving huisgehouden, zelfs nog meer als in Hastings. Hier is erg veel verloren gegaan, ook mede door de brand die na de aardbeving uitbrak en hoewel Napier aan zee ligt hebben ze er weinig aangehad om te blussen, door de beving is de kustlijn een stuk terug geschoven en was het land in Napier in eens groter.
Als eerste brengen we een bezoek aan het national aquarium of NZ. Uiteraard vissen die we in andere dierentuinen ook zien maar daarnaast ook andere vissen en beesten. O.a. de Tuatara, een soort hagedis/leguaan achtige, maar de laatste van deze soort. Deze komt ook alleen in NZ voor.
En dan zien we ook waar de Nieuw-Zeelanders hun bijnaam van hebben, een Kiwi. Nee niet het fruit, maar de vogel, verwant aan de struisvogel en emoe.
De kiwi zien in de buitenlucht zal moeilijk worden. Ze leven vooral 's nachts, dus dit is in ieder geval iets.
In het kiwi verblijf worden film opnames gemaakt en we raken aan de praat met een medewerker van het aquarium en verzorger van de kiwi's. Hij vertelt dat er meerdere soorten kiwi's zijn, dit is de bruine stip.
Daarna haalt hij voor ons een opgezette kiwi, en laat ons voelen hoe zacht de veren zijn, als je het beestje ziet zou je het niet verwachten.
Na de kiwi dan ook nog de blauwe pinguïn. Het is toch wel erg leuk om zoveel dieren te zien die je anders niet ziet.
Daarna gaan we nog even terug naar het oceanium, bij binnenkomst hadden we daar al even gekeken bij het vissen voeren, maar goed de vissen bekeken niet. De vissen bekijken kan zonder dat je loopt, er loopt namelijk een lopende band waar je op kan staan en die langzaam door het oceanium draait, slim idee.

Na het aquarium willen we naar het MTG museum, hier is o.a. een tentoonstelling over de aardbeving, alleen stellen we het even uit. Omdat we op verschillende mailtjes wachten en in het aquarium internet hebben checken we deze en tevens ook de bankrekening. De creditcard werd bij de pomp geweigerd omdat er geen 150nzd (€70) op zou staan. Nu is de kaart aardig gebruikt voor de vliegtickets en slaapplaatsen boeken, maar €70 staat er nog zeker op. Als is het wel raar dat we zo'n €100 verschil hebben in ons kasboek en wat de kaart aan geeft, toch ergens wat vergeten op te schrijven?
Wat? €120 afgeschreven in Wellington voor de auto, deze hadden we al volledig betaald. Goed bellen, geen gehoor na meerdere keren proberen, wat nu.
Ah 6km verder zit op het vliegveld hier een Thifty verhuur, dus hop daarheen en we horen graag waarvoor we betaald hebben. Dat is voor 2 dagen extra huur vanuit Wellington, 2 dagen extra? En dan valt het kwartje. Bij het ophalen van de auto in Christchurch had de verhuurder zelf al een datum gekozen voor de oversteek per boot, de 17de, alleen wij hadden tickets gekocht voor de 15de. Het is toen ook aangepast, want de auto stond de 15de ook netjes klaar, alleen is er ergens in het systeem iets niet goed aangepast qua huurtermijn. We hebben de auto in totaal gewoon 30 dagen, alleen de verdeling was anders. De medewerker hier ziet het in de computer en geeft aan dat zij niks kan terug geven omdat zij franchise zijn, maar even gaat bellen naar Wellington omdat het niet klopt. De medewerker daar ziet het ook en geeft aan het terug te storten.
Mistery van verdwenen geld op gelost. Het kasboek klopte dus wel.
En dan gauw terug naar Napier zelf voor het MTG museum, maar eerst ff snel een broodje. Nee brood ligt nog in de koelkast, de lunch bestaat dan maar uit een zakje chips en een mars/twix, heel verantwoord, haha

In het museum is behalve een tentoonstelling over de aardbeving ook een tentoonstelling over de eerste Maori vrouw die in het parlememt zat en daarnaast ook kleding ontwierp. Er hangen hier de nodige jurken die ze gedragen heeft en die haar familie geschonken heeft. In 2011 is ze overleden.
Naast de tentoonstelling over de aardbeving, indrukwekkend is er ook een film van een half uur waarin nabestaande vertellen over de aardbeving. De geluiden die zeer bij tonen, geven het idee of je er midden inzit.
Na het muesem hebben we toch wel trek, die verantwoorde lunch vult niet, broodje subway wel. Daar zien we dat we mail hebben van de vliegmaatschappij, we moeten weer een formulier invullen, dat doen we dan ook. We zijn het zo zat hoe ze er mee omgaan dat we minstens een sorry willen horen en de extra kosten betalen. Als we de facebookpagina en twitter berichten zien dan kan het nog wel ff duren, lezen berichten van mensen die al 5 maanden bezig zijn. Nou dan zijn we thuis voor we wat horen.
Na het heerlijke broodje wandelen we door de stad, gelukkig is de wind sterk afgenomen en is het met 22° goed toeven hier. De Art deco gebouwen vormen een mooi beeld.
Chantal blijkt hier een restaurant te hebben, gek dat we het zelf niet weten. Voor het eerst ook eigenlijk dat we de naam ergens tegen komen. We hebben al heel wat keren onze namen moeten spellen.
Terug in Hastings nog even een bezoekje aan de Warehouse, een soort makro, opzoek naar een bikini, de enige overgebleven bikini is door het modderbad op Fiji een beetje geruïneerd en de andere bikini zat in de verlorem tas.
Goed bikini kopen, uiteraard is dat eigenlijk niks bijzonders maar hier wel grappig, 22°, de kerstreclames klinken door de winkel en uit de speakers klinkt All I want for christmas is youuuuuuu. Het is een beetje een rare combi.
Net op tijd zijn we op de camping om vragen tot hoelaat we de hottub kunnen gebruiken. Eigenlijk blijkt deze om 19.00uur dicht te gaan, dus over 5 minuten maar we krijgen de sleutel en kunnen er dan gewoon in wanneer we willen en zolang we willen. Goed geregeld.
We eten snel onze vergeten boterhammen daarna is het heerlijk ontspannen in de hottub, wat een leven hebben we toch. We mogen mooie dingen zien en daarnaast nemen we heerlijk de tijd om te ontspannen.
We komen er achter dat we op de tv onze foto kaartjes kunnen aansluiten, dus dat doen we ook. Goh wat lijken sommige dingen al weer zolang geleden en wat leuk om de foto's terug te zien.

Woe 19 nov

Op naar Gisborne, de plaats in NZ waar als eerste de nieuwe dag begint en waar Captain Cook aan land kwam toen zijn matroos land zag.
We rijden via Havelock, net buiten Hastings om even langs de Dutch shop te gaan. In Lower Hutt, bij Wellington hadden we er al 1 gezien, maar niet ingegaan, nu maar even wel. Welkom sinterklaasje, pepernoten, chocoladeletters, heerlijke dikke speculaasbrokken en nog veel meer, het is best opvallend hoe groot de collectie spullen is. Haha het is wel funny en eigenlijk is het het zelfde als wij als Nederlanders de toko of turkse supermarkt ingaan. Hier komen de nieuw-zeelanders ook gewoon.
We kopen een nieuwe rol beschuit en hagelslag, die zijn we in Wanaka waarschijnlijk vergeten in de tas te doen, dus kwijt. En nog wat dropjes voor in de auto.
Bij het weggaan krijgen we de neiging om nog een cd te kopen, maar we doen het toch niet ondanks de cdspeler in de auto, "Dag vriendjes en vriendinnetjes dat was het dan alweer" heerlijk jeugdsentiment.
Dan op de muziek op Ivo's iphone maat verder rijden, kunnen de volgorde bijna dromem, misschien maar eens even wisselen naar Chantals Ipod voor andere muziek.
We rijden lekker door en komen al om 13.30uur bij de camping aan, weer even swiftchen hoor, van eigen bungalow naar een kamertje met 2 1 persoonsbedden en een badkamertje. De keuken moeten we delen.
We maken plannen voor morgen, een snorkeltochtje, maar helaas geen plaats, morgen 2 groepen van 90 schoolkids, uh laat maar. We gaan zelf kijken voor brillen en snorkels want inmiddels hebben we begrepen dat je als je een auto hebt, en die hebben we, ook zelf kan doen. Oke dan kijken we morgen wel hoe of wat. En helaas is het daarna weer tijd voor de was. Best wel irritant iedere maximaal 10 dagen moeten wassen, maar ja het is niet anders, onderbroeken die niet lekker zitten kopen is ook zo wat.
Voor ons hutje hebben we 2 houten balken en deze zijn prima geschikt om de was tussen te hangen, hop waslijntje spannen en hangen maar, de wind en de zon blazen het zo droog, we hebben weer schone kleding.
Het avondeten is even improviseren, in de gezamenlijke keuken zijn 3 pannen en alle 3 bezet, goh gek als je het met een heleboel mensen moet delen, iets meer pannen in zo'n enorme keuken zou niet gek zijn. In etappes eten we ons eten en ach zo is de avond zo om.

Don 20 nov.

Een waterdagje vandaag. Na het kampeer ontbijt (improviseren met bestek en 1 bord) gaan we op weg naar het strand, maar eerst even een wetsuit huren.
Nadat geregeld te hebben gaan we naar het strand in Pouawa. Ivo gaat het water in om vissen te bekijken en Chantal werkt aan haar kleurtje, er moet toch iemand op de tassen passen.
Helaas geen vissen, dus iets verder op nog een keer erin, en i.p.v. rustig een puzzeltje maken en zonnen, is het topsport op het strand. Mep de zandvlieg weg. Grr wat een irritamte beestjes zeg, aan het eind vam het verhaal lijkt het wel of Chantal 1 of andere ziekte heeft, allemaal kleine rode stippels. Gelukkig trekt het ook weer snel weg.
En ook helaas op de 2de spot geen visjes, maar Ivo heeft lekker gezwommen.
We brengen de wetsuit terug en via een korte stop in het dorp, waar we even wifi hebbem zodat we de belangrijke dingen kunnen checken en een korte stop op de camping om spullen te droppen en te pakken gaan we naar de hotsprings in Morere.
Deze hotsprings liggen prachtig verscholen in het regenwoud en zijn al oud.
Het is omstreeks 1897 ingebruik genomen toen men hier het eerste hotel bouwde. In 1920 is er een andere hotel gebouwd wat in 1994 door brand is verwoest, maar de hotsprings zijn gebleven. (ook een nieuw hotel gebouwd)
De baden worden met natuurlijk water verwarmt en zijn tussen de 34 en 44 graden. Heerlijk toeven zo.
Dat badderen maakt je hongerig en dus gaan we lekker ergens wat eten. Dat geklunkel in de keuken hier is ook niet handig en na 2 weken koken is een keer uiteten ook lekker.