Een gevangenis op wielen, met de faciliteiten van een goedkoop hotel, ja dat is de juiste titel.
4 oktober 2014 - Listvjanka, Rusland
Om 10.00 werden we al opgehaald bij ons hotel, gelukkig waren we op tijd beneden. Onze kamerpassen weigerde,dachten dat we al uit gecheckt waren zeker? Dus hup naar beneden en gauw onze deur open maken graag, want we moeten weg. Gelukig waren we met onze overige bagage op tijd beneden voor een ritje van zo'n 14km, dwars door de straten van Moskou dus deden we er even iets langer over dan thuis over de snelweg, maar toch waren we ruim op tijd.
Even uitgezocht waar we moetsen zijn voor onze trein en toen lekker gaan zitten bij een tentje met lekkere koffie en wifi.
Tegen 13.00uur was het spoor bekend en dus hoppa erin.
Tickets goedgekeurd en dan gaat het avontuur per trein toch echt beginnen. Pfff we stappen toch in de trein, 28°, die Russen doe echt werkelijk of het koud is. Niet te geloven hoe hoog ze stoken en dan nog met dikke jas aanlopen. Hoppa eerst raampje op de hal open, onze coupe heeft geen openraam, coupe? Hokje zul je bedoelen, wat zijn we blij dat we de coupe voor ons zelf hebben. Onze badkamer thuis is ruimer. Na de eerste clauterfobische gedachten en waar zijn we aan begonnen (vooral Chantal), is er geen weg terug en gaan we zitten.Langzaam aan rolt de trein het station uit, Moskou uit, op weg naar Irkutsk.
Om de zoveeltijd stopt de trein, soms 1 a 2 minuten soms 10 tot 25, die lange stops gebruiken we om buiten even een frisse neus te halen, want inmiddels heeft de dame van de trein het raampje gesloten en kan niet meer open, grrr, nog steeds 24°
En dan opeens telefoon, weer iemand voor de tas. Of we er een duits voetbal shirt in hebben zitten. Nein wir habben das nicht. Grrr dus nog niet. Aangeraden wordt om zaterdag in Urkutsk Airberlin te gaan mailen over de vergoeding, blijkbaar hebben zij er ook geen vertrouwen meer in dat de tas terug komt en wij ook niet. Benieuwd hoe dat afloopt. Inmiddels zijn er al wel 7 hele uren voorbij van de 86uur die we in de trein doorbrengen en tijd voor diner. We hebben zelf nog wat eten maar besluiten het "restaurant" uit te proberen, naar mate de reis vordert schijnt er minder te zijn, dus dan kunnen we onze eigen maaltijden gebruiken. We bestellen kip met mosterdsaus en een salade en echt waar boven verwachting het is heerlijk. Daarna met de nodige biertjes erbij raken we aan de praat met een Australier, nieuw-zeelander, Oostenrijkse en nederlandse mensen. Voor we het weten zijn we de nodige biertjes verder en gaan we maar eens kijken of we kunnen slapen.
Dag 2
Hobbel, hobbel, schud schud. Liggend voel je de trein flink hobbelen en ondanks een matrasje de bank, maar zittend slapen is ook niet echt een lekkere houding. Gelukkig vallen we allebei de nodige, minuten en soms uurtjes in slaap. Het geluid van de trein valt echt 100% mee.
We hebben 2 extra matrasjes omdat we de coupe voor 4 man voor ons 2en hebben besteld, vannacht die andere er maar eens bij leggen.
We beginnen de dag met een voedzaam ontbijt, koffie en droge crackers/koekjes. Als we net aan de koffie zitten is het tijd voor een stop. Hup koffie mee naar buiten en ff wat frisse lucht opsnuiven. Op het perron staan allerlei stalletjes met etens-drinkenswaar. Chantal besluit 2 yoghurt aardbeien toetjes te kopen, hebben we toch ook nog wat zuivel binnen. Vervolgens komen ze in de trein nog langs met iets wat sterk naar oliebollen ruikt. Chantal slaat af en Ivo koopt er 1, het blijkt iets met aardappel te zijn.
Na het verrukkelijke ontbijt kijken we uit het raam en zien heg landschap aan ons voorbij trekken, we lezen wat tussendoor, typen aan dit verhaal en laden op de gang onze mobieltjes weer op. We hebben tegen de verwachting in tot nu toe best vaak gewoon bereik. Geen idee of het geen we in Moskou zagen voor een groot deel van het land telt maar we zagen daar gewoon een schoolklas met kinderen van een jaar of 8 waarvan er een heleboel een mobiel hadden en aan het bellen waren. Wel handig dat we veel bereik hebben, wie weet duikt de tas toch nog op en kunnen ze ons dat vertellen.
De rest van dag 2 brengen we door met uitstappen als er een lange stop is, meestal om de 3a4uur. Kijken uit het raam, spelen een spelletje poolbiljart en monopoly op de ipad en tussendoor eten we. Vanavond een gezonde maaltijd van ons zelf, Pasta bolognese.
Het zitten in de trein valt tot nu toe mee, al is die benauwde warmte in de coupe minder, maar goed veel uitstappen.
De laatste lange stop is er 1 met veel geschreeuw en gebonk bij vertrek, wat? De dame van onze coupe die rood aangelopen in het Russisch van alles zegt, geen idee wat. Dan blijkt dat er 2 bijna de trein gemist hadden en snel op trapje gesprongen zijn, hierdoor een ruk aan de noodstop. Deze 2 zitten niet in ons treindeel maar verderop, dus ze (her)kende ze niet en vond het raar volk. Gelukkig mochten ze toch nog mee, hopelijk een volgende stop op tijd.
Dag 3
Na een goede nachtrust, (dat extra matje erbij was een goed plan) en een klok die inmiddels ook weer een paar uur vooruit is, wordt ons ontbijt ineens een lunch.
We doen vandaag weer niet veel, beetje lezen, spelletjes spelen, uit raam staren en bij een langestop uitstappen.Ondertussen begint het hier steeds meer op een hotel te lijken, een goedkope wellis waar. Stofzuiger door de hal en ons kamertje, dweil er achteraan, toilet netjes bijgehouden. Alleen bedjes worden niet opgemaakt. En zo af en toe komt er een dame (we missen het konijnenstaartje op de bips) voorbij met een karretje eten en drinken, zo hoef je niet zelf te lopen naar het restaurant. Nou wij lopen wel, even wat beweging. Eigenlijk nu dit type zou het ook een gevangenis kunnen zijn, we mogen af en toe luchten. Een gevangenis op wielen, met de faciliteiten van een goedkoop hotel, ja dat is de juiste titel.
Bij de laatste stopvoor het slapen gaan willen we nog nieuwe jus d'orange kopen voor in de trein, we moeten toch ergens onze vitamine van binnen krijgen. Aangezien wij geen Russsich praten en de Russen geen Nederlands, Engels of Duits wordt het een aanwijs spelletje, maar Ivo bedenkt zich en maakt van het product we willen hebben een foto en laat dat zien. Een hoop gelach van omstanders en uiteraard ons zelf, maar wel slim bedacht. we hebben wat we willen.
Voor we gaan slapen toch mog maar even een biertje in het restaurant, ook de andere van gisteren zijn er dus dat werd nog gezellig laat.
Dag 4
En weer de klok een uur verder en dat gebeurt vandaag nog een keer. Zo gaat de reis hard. Inmiddels hebben we er 3/4 op zitten. 4200km in de trein, nog 1000km te gaan, althans van dit traject.
We komen de dag weer door met zitten, slapen, eten, drinken , rondje op perron lopen, wat lezen en naar buiten staren. In eens gitaar, tamboerijn en gezang. Een paar hutjes verder wordt er druk muziek gemaakt en gezongen, gezellige boel zo. http://www.youtube.com/watch?v=zjbHZuOiOaU
Na zoveel uur begint het wel wat saai te worden, maar we hebben de reis best doorstaan.
Zouden we het nog eens doen? Pfff misschien moeten we daar maar antwoord opgegeven als we een beetje bijgeslapen zijn en ons niet meer zeeziek voelen van al dat geschommel en de rest van de trein reis hebben afgemaakt om een goed beeld te krijgen hoe het totaal is.
Even uitgezocht waar we moetsen zijn voor onze trein en toen lekker gaan zitten bij een tentje met lekkere koffie en wifi.
Tegen 13.00uur was het spoor bekend en dus hoppa erin.
Tickets goedgekeurd en dan gaat het avontuur per trein toch echt beginnen. Pfff we stappen toch in de trein, 28°, die Russen doe echt werkelijk of het koud is. Niet te geloven hoe hoog ze stoken en dan nog met dikke jas aanlopen. Hoppa eerst raampje op de hal open, onze coupe heeft geen openraam, coupe? Hokje zul je bedoelen, wat zijn we blij dat we de coupe voor ons zelf hebben. Onze badkamer thuis is ruimer. Na de eerste clauterfobische gedachten en waar zijn we aan begonnen (vooral Chantal), is er geen weg terug en gaan we zitten.Langzaam aan rolt de trein het station uit, Moskou uit, op weg naar Irkutsk.
Om de zoveeltijd stopt de trein, soms 1 a 2 minuten soms 10 tot 25, die lange stops gebruiken we om buiten even een frisse neus te halen, want inmiddels heeft de dame van de trein het raampje gesloten en kan niet meer open, grrr, nog steeds 24°
En dan opeens telefoon, weer iemand voor de tas. Of we er een duits voetbal shirt in hebben zitten. Nein wir habben das nicht. Grrr dus nog niet. Aangeraden wordt om zaterdag in Urkutsk Airberlin te gaan mailen over de vergoeding, blijkbaar hebben zij er ook geen vertrouwen meer in dat de tas terug komt en wij ook niet. Benieuwd hoe dat afloopt. Inmiddels zijn er al wel 7 hele uren voorbij van de 86uur die we in de trein doorbrengen en tijd voor diner. We hebben zelf nog wat eten maar besluiten het "restaurant" uit te proberen, naar mate de reis vordert schijnt er minder te zijn, dus dan kunnen we onze eigen maaltijden gebruiken. We bestellen kip met mosterdsaus en een salade en echt waar boven verwachting het is heerlijk. Daarna met de nodige biertjes erbij raken we aan de praat met een Australier, nieuw-zeelander, Oostenrijkse en nederlandse mensen. Voor we het weten zijn we de nodige biertjes verder en gaan we maar eens kijken of we kunnen slapen.
Dag 2
Hobbel, hobbel, schud schud. Liggend voel je de trein flink hobbelen en ondanks een matrasje de bank, maar zittend slapen is ook niet echt een lekkere houding. Gelukkig vallen we allebei de nodige, minuten en soms uurtjes in slaap. Het geluid van de trein valt echt 100% mee.
We hebben 2 extra matrasjes omdat we de coupe voor 4 man voor ons 2en hebben besteld, vannacht die andere er maar eens bij leggen.
We beginnen de dag met een voedzaam ontbijt, koffie en droge crackers/koekjes. Als we net aan de koffie zitten is het tijd voor een stop. Hup koffie mee naar buiten en ff wat frisse lucht opsnuiven. Op het perron staan allerlei stalletjes met etens-drinkenswaar. Chantal besluit 2 yoghurt aardbeien toetjes te kopen, hebben we toch ook nog wat zuivel binnen. Vervolgens komen ze in de trein nog langs met iets wat sterk naar oliebollen ruikt. Chantal slaat af en Ivo koopt er 1, het blijkt iets met aardappel te zijn.
Na het verrukkelijke ontbijt kijken we uit het raam en zien heg landschap aan ons voorbij trekken, we lezen wat tussendoor, typen aan dit verhaal en laden op de gang onze mobieltjes weer op. We hebben tegen de verwachting in tot nu toe best vaak gewoon bereik. Geen idee of het geen we in Moskou zagen voor een groot deel van het land telt maar we zagen daar gewoon een schoolklas met kinderen van een jaar of 8 waarvan er een heleboel een mobiel hadden en aan het bellen waren. Wel handig dat we veel bereik hebben, wie weet duikt de tas toch nog op en kunnen ze ons dat vertellen.
De rest van dag 2 brengen we door met uitstappen als er een lange stop is, meestal om de 3a4uur. Kijken uit het raam, spelen een spelletje poolbiljart en monopoly op de ipad en tussendoor eten we. Vanavond een gezonde maaltijd van ons zelf, Pasta bolognese.
Het zitten in de trein valt tot nu toe mee, al is die benauwde warmte in de coupe minder, maar goed veel uitstappen.
De laatste lange stop is er 1 met veel geschreeuw en gebonk bij vertrek, wat? De dame van onze coupe die rood aangelopen in het Russisch van alles zegt, geen idee wat. Dan blijkt dat er 2 bijna de trein gemist hadden en snel op trapje gesprongen zijn, hierdoor een ruk aan de noodstop. Deze 2 zitten niet in ons treindeel maar verderop, dus ze (her)kende ze niet en vond het raar volk. Gelukkig mochten ze toch nog mee, hopelijk een volgende stop op tijd.
Dag 3
Na een goede nachtrust, (dat extra matje erbij was een goed plan) en een klok die inmiddels ook weer een paar uur vooruit is, wordt ons ontbijt ineens een lunch.
We doen vandaag weer niet veel, beetje lezen, spelletjes spelen, uit raam staren en bij een langestop uitstappen.Ondertussen begint het hier steeds meer op een hotel te lijken, een goedkope wellis waar. Stofzuiger door de hal en ons kamertje, dweil er achteraan, toilet netjes bijgehouden. Alleen bedjes worden niet opgemaakt. En zo af en toe komt er een dame (we missen het konijnenstaartje op de bips) voorbij met een karretje eten en drinken, zo hoef je niet zelf te lopen naar het restaurant. Nou wij lopen wel, even wat beweging. Eigenlijk nu dit type zou het ook een gevangenis kunnen zijn, we mogen af en toe luchten. Een gevangenis op wielen, met de faciliteiten van een goedkoop hotel, ja dat is de juiste titel.
Bij de laatste stopvoor het slapen gaan willen we nog nieuwe jus d'orange kopen voor in de trein, we moeten toch ergens onze vitamine van binnen krijgen. Aangezien wij geen Russsich praten en de Russen geen Nederlands, Engels of Duits wordt het een aanwijs spelletje, maar Ivo bedenkt zich en maakt van het product we willen hebben een foto en laat dat zien. Een hoop gelach van omstanders en uiteraard ons zelf, maar wel slim bedacht. we hebben wat we willen.
Voor we gaan slapen toch mog maar even een biertje in het restaurant, ook de andere van gisteren zijn er dus dat werd nog gezellig laat.
Dag 4
En weer de klok een uur verder en dat gebeurt vandaag nog een keer. Zo gaat de reis hard. Inmiddels hebben we er 3/4 op zitten. 4200km in de trein, nog 1000km te gaan, althans van dit traject.
We komen de dag weer door met zitten, slapen, eten, drinken , rondje op perron lopen, wat lezen en naar buiten staren. In eens gitaar, tamboerijn en gezang. Een paar hutjes verder wordt er druk muziek gemaakt en gezongen, gezellige boel zo. http://www.youtube.com/watch?v=zjbHZuOiOaU
Na zoveel uur begint het wel wat saai te worden, maar we hebben de reis best doorstaan.
Zouden we het nog eens doen? Pfff misschien moeten we daar maar antwoord opgegeven als we een beetje bijgeslapen zijn en ons niet meer zeeziek voelen van al dat geschommel en de rest van de trein reis hebben afgemaakt om een goed beeld te krijgen hoe het totaal is.
Wat een leuk reisverslag van jullie treinreis. Ik heb het net in de auto met veel plezier voorgelezen aan mijn jongens. Fulin vond het net lijken op een Geronimo Stilton verhaal. Complimenten. Ik hoop voor jullie dat de rugzak toch nog terug komt. Maar zo niet, gewoon blijven genieten. Veel plezier verder en we blijven jullie volgen.
Wat een leuk reisverslag van jullie treinreis. Ik heb het net in de auto met veel plezier voorgelezen aan mijn jongens. Fulin vond het net lijken op een Geronimo Stilton verhaal. Complimenten. Ik hoop voor jullie dat de rugzak toch nog terug komt. Maar zo niet, gewoon blijven genieten. Veel plezier verder en we blijven jullie volgen.
Liefs uit Schoonhoven. XXX.
Die gasten begrijpen hoe je een lange treinreis aangenaam kan maken (moeten ze in Ned. ook doen wil er niemand meer met de/een auto reizen). Geniet van Irkutsk en op naar de volgende belevenis. Turtle komt net naar beneden en vraagt me jullie de hartelijke groeten te doen ,bij deze dus.
Tot het volgende reisverslag maar weer.
XXXXXXXXXXXXXXXXX Pa.
Was jullie trein echt een rijdende prison? Als ik onze gevangenissen zie op de tv lijken ze op 4 sterren hotels in Monaco. Nu weet ik weer waarom ik met de auto of vliegtuig reis. Toch is het een mooi avontuur. Het filmpje is leuk. Dit is echt het hoe en waarom reizen zo leuk is. Pas goed op jezelf en pak gerust nog een paar biertjes. Wie is Turtle?