Op avontuur met Neil (Melbourne, Ballarat, Naracoorte en Adelaide)

Ma 8 dec

Weer vroeg uit de veren voor een vroege vlucht. Na onze gastvrouw gedag te hebben gezegd op naar het vliegveld.
Onze boardingpassen hebben we al online per email geregeld dus alleen bagage dropoff. Telefoon laten zien en klaar, geen paspoort check? Omdat we laat zijn hoeven we niet lang op onze vlucht te wachten. Ook hier alleen boardingpass laten zien, vreemd. Hoe weet men nu dat wij degene zijn die op het vliegtickets staan. Kan wel doorgestuurd zijn naar iemand anders, telefoon gejat. Beetje vreemd.
De vlucht duurt zo'n 3,5 uur. Goh gaan jullie zo ver vliegen dan? Nee maar Australië is groot, haha. Gewoon binnenlandsvluchtje. En ook weer tijdsverschil, in Melbourne is het 3 uur later dan Perth, dus weer 10uur tijdsverschil met thuis.
Omdat we 9 jaar geleden Melbourne ook bezocht hebben, kiezen we voor een slaapplaats vlakbij vliegveld en camper ophaal plaats, dus niet in de stad.
Ook dit keer een kamer bij iemand thuis via Airbnb, nu geen eigen apartementje zoals Perth maar het huis delen met de eigenaren. Prima zo en het is voor 1 nacht.
Omdat we nog wat boodschappen nodig hebben vragen we aan de eigenaar waar het dichtstbijzijnde winkelcentrum is of in ieder geval supermarkt. Rond 18.00uur moet hij er ook heen als zijn vriendin thuis is dus kunnen we meerijden, service.
Na de boodschappen even snel wat eten en omdat we nu voor de aankomende weken waarschijnlijk voor de laatste keer echt goed internet hebben zoeken we nog even naar vliegtickets en hoppa ineens €35 p.p. goedkoper, daar houden we van. Onze tickets naar Europa zijn geboekt. Op 20 februari zullen we om 18.15uur voet zetten in Frankfurt, om nog even naar Oostenrijk te gaan. Gelukkig duurt dat nog even want voorlopig hebben we het nog prima naar ons zin. Om vast in de stemming voor de wintersport te komen kijken we naar het programma "ik vertrek" (ook wat voor ons?) dit keer uit Piesendorf, bekend terrein voor ons.

Din 9 dec

Tijd voor een nieuw avontuur in dit grote avontuur, 3 weken rondtuffen met een campertje. De planning is van Melbourne naar Adelaide binnendoor en dan van Adelaide naar Melbourne terug via de Great ocean road en vandaar via de kust door naar Sydney, waar we uiterlijk de 31ste de camper weer terug brengen.
Ook dit keer service van de huiseigenaar, hij brengt ons even en onze spulen mogen we laten liggen zodat we ze met de camper kunnen ophalen.
Na de nodige formulieren, formaliteiten is Hippie camper Neil ons vervoer en tevens huis voor de aankomende tijd.
Terug om onze spullen te pakken en na even alles ingeladen te hebben (inrichten komt later wel) en nog een kop koffie van de eigenaar nemen we afscheid en gaan via een stop bij de supermarkt opweg naar Ballarat, zo'n 115km ten westen van Melbourne. We kiezen vandaag voor een korte rit, even wennen aan de camper en zo kunnen we straks op gemak even alles inrichten. Daarnaast willen we in Ballarat een bezoek brengen aan de goudmijn/openluchtmuseum dus moeten we er sowieso heen.
De rit voorloopt voorspoedig al is het wel wennen aan het schakelen (auto's waren automaat) en de mindere soepelheid, maar Neil is wel heel schattig.
Op de camping schijnt heerlijk de zon, dus luifel van de camper uitschuiven, ja die zit er aan vast, das wel fijn met het mooie weer. De tv (echt te ernstig dat die er in zit, wisten we niet) krijgt Ivo niet aan de praat (heel vervelend). We eten heerlijk genietend van de buitenlucht een broodje en maken nog een korte wandeling naar het vlakbij gelegen winkelcentrum, zijn nog opzoek naar nieuwe Deet, met een sterkere concentratie die we nu hebben (uiteraad zat onze sterke in de verloren tas). We vinden wel iets maar zijn niet te vreden met de sterkte haha dus dan maar niet.
Omdat we laat geluncht hebben 15.30uur ook een late maaltijd, eigenlijk net iets te laat want wordt wat fris om buiten te zitten, snel eten en daarna lekker de kneuze camper in.

Woe 10 dec,

Wow we hebben heerlijk geslapen in Neil, niet verwacht dat de bedden lekker zouden liggen, maar dus wel.
Het is nog wel even wennen aan waar alles (verstopt) ligt en de ruimte maar aangezien we beide gewend zijn om te kamperen went het snel en voelt het wel vertrouwt net of we een weekendje in Ommen, Kortgene of lowlands zijn. (temperatuur is alleen wat hoger)
Op de planning staat een bezoekje aan Sovereign Hill, een openluchtmuseum/goudzoekersstadje. De entree is wel weer aan de prijs zeg dus we zijn benieuwd, gelukkig hebben we met onze top10/big4 lidmaatschapskaart 10% korting, die kaart hebben we al dubbel en dwars terug verdient, mooi dat we die in Nieuw-Zeeland hebben aangeschaft.
Zodra je de entree door bent waan je je gelijk in een ander tijdperk, oude houten huisjes, mensen in kleding van die tijd, het is net of we zelf op een verkeerde plek staan.
Er zijn allerlei oude winkels waarin in de meeste oom nog iets te verkrijgen is of te doen. Ivo gaat kijken bij een wapendemonstratie en Chantal is wel erg benieuwd hoe ze kaarsen maakten in die tijd. Nou dat verschilt niet of nauwelijks van hoe het op het werk wordt gedaan, gelijk nog even wat foto's gemaakt voor nieuwe ideeën volgend jaar.
Het grote verschil is dat ze hier in dit fabriekje in 1851 per dag 10.000 kaarsen maakten, een klein percentage van wat er per dag nodig was 120.000 kaarsen werden er per dag gebruikt in de goudmijnen.
Aan de hand van de kaars wisten ze of ze bijna klaar waren met werken qua brandtijd, of er genoeg zuurstof in de mijn was, vlam uit, niet goed.
Na allebei de demonstratie te hebben gezien lopen we lekker rond tot het tijd is om de goudmijn te bezoeken. Na een korte uitleg stappen we in een karretje, we gaan toch geen achtbaan in?
Het karretje brengt ons via een donkere tunnel, echt je zag werkelijk niets naar beneden, hier maken we een wandeling door de mijn. Interessant en boeiend om te doen. Al vinden wij dat karretje naar beneden enigzins vreemd. Later blijkt waarom....

Na de goudmijn even terug naar Neil om een broodje te eten en eerst even naar het goudmuseum te gaan. (kan je apart heen, maar met kaartje van openluchtmuseum is het beide)
Daarna gaan we het openluchtmuseum weer in om de rest van de gebouwen te zien en nog een demonstratie hoe je electrisch springstof laat afgaan. Wij zijn beide de klos om mee te helpen. Ivo moet weglopen in de tijd dat Chantal telt en dan kijken bij hoeveel tellen dat ding afgaat. Gelukkig na 1 tel, haha. Tot 20 tellen in het engels en hippopatumus zeggen tussen elk nummer gaat ook vervelen.
Na afloop kletsen we nog even met de man en omdat hij denkt dat we bij de Zwitser achter ons horen doet hij dit in het Duits, waarop wij aangegeven dat wij niet uit Zwitserland komen. Ah Nederlanders, jullie hebben van die lekkere amandelkoeken, uh? Met een noot erop. Ah ja we weten welke koek maar we kunnen niet meer op het Nederlandse woord komen, zo stom dat je zo snel woorden kwijtraakt, we moeten soms echt nadenken wat iets in het Nederlands is. Je leert snel en vergeet snel.
Terug lopend richting een plaats waar je goud kan zoeken komen we achter de waarheid van de goudmijn waar we in geweest zijn. Het karretje waar we in zaten legde best een lange route af en dan blijkt waarom, beneden verscholen tussen de bomen kan je nog net een stukje van een loods zien. In die loods is een mijn na gebouwd, wat super goed gedaan zeg. Als we niet de baan van de karretjes hadden gevonden, zand wat er op lag, lag er grotendeels nu naast, dan hadden we dit waarschijnlijk niet gezien.
Omdat het park bijna sluit gauw nog naar het goudzoeken, Ivo wil de jackpot wel vinden.
Het kost even maar dan heb je ook wel een 2mm goud gevonden. Je kan dit in een buisje laten stoppen met vloeistof zodat je het kan bewaren en beter kan zien. Ivo besluit zijn schaal aan een stel kinderen te gegeven die bij elkaar horen en zo hebben ze alle 3 iets.
Zo 6 uur later zijn we wel klaar met goudzoeken en alles wat er bij hoort we gaan terug naar de camping via een omweg weliswaar want we moeten opzoek naar een nieuwe gordijnroede, die brak vanmorgen af en 3 weken gordijn aan 1 kant niet dicht kunnen doen is ook zo wat. We vinden een bouwmarkt en de gordijnroede. In de winkel lenen we een schroevendraaier om de oude helemaal los te maken zodat we in de winkel de roede opmaat kunnen knippen, toch wel makkelijk dat we beide handig zijn. Afrekenen, gordijn eraan, ophangen en schroevendraaier terug en we kunnen weer in het donker slapen.
Ook zien we nog 1 of andere drogist, en hier hebben ze deet die we zoeken, bushmaster 80%, tevens gelijk met zonnebrand dus das helemaal handig, i.p.v. 2x apart moeten smeren in 1x klaar. Kom maar op met de trip door Singapore, Maleisië, Thailand en Laos. Jullie lezen we hebben nog de nodige plannen.
Zo en nu hebben we wel wat lekkers verdient.

Don 11 dec

Na wat dingen gecheckt te hebben in de camper, advies van de verhuurder kunnen we gaan. Maar dat checken ging niet zomaar, vindt het motorblok, de olie etc. Haha na even zoeken blijkt dat we er met onze bips bovenop zitten.
Na wat geklungel gelukt en maken ons op voor een lange rit van Ballarat naar Penola. Het landschap veranderd van kalle vlaktes, naar een prachtig natuurpark waar we door heen rijden. En wederom een dode kangoeroe, gaan we nog levende skippies zien?
Tussendoor een stop om de beentjes te strekken en even wat te eten. Wel handig aan de camper is dat je je gesmeerde broodjes lekker in de koelkast kan laten liggen, geen uitgedroogd brood of gesmolten kaas en koud drinken.
Na een uurtje of 5 rijden komen we bij Penola. Ja we kunnen ook nog even doorrijden naar Naracoorte. Uiteindelijk doen we dat, scheelt morgen weer een uurtje. En waarschijnlijk zullen we wel een jetlag hebben vandaag of is het een carlag? Hier is het namelijk een half uur vroeger dan in Melbourne i.p.v. 10uur verschil met Nederland nu 9,5uur. Wel verwarrent af en toe die tijden, want over een paar dagen gaan we weer terug naar uur. haha.
Op de camping mogen we zelf een plaatsje uitzoeken, vanaf het weekend zal dat wel minder worden want dan begint in o.a. de regio waar we nu zitten de zomervakantie, de rest volgende week.
We kiezen een mooi plaatsje en ploffen daarna even lekker in onze luie stoelen om te genieten van de zon.
We zitten dicht bij het centrum dus wandelen we ook nog even daar heen, aangezien de temperatuur aardig begint te stijgen in Australië kijken we nog even voor korte broeken, eindelijk ook voor Ivo geslaagd.
Op de camping terug trekken we de koelkast open en het daarin zittende vriesvakje, mmmmmm tijd voor een ijsje.

Vrij 12 dec

Heerlijk ontbijt buiten in de zon, wat hebben we het toch slecht.
De rit voor vandaag gaat naar Adelaide, zo'n 350km tuffen vandaag, en weer 5 dode skippies langs de weg, zo verminderd de populatie snel. De rit voorloopt eigenlijk best snel en voor we het weten zijn we bij een camping die ons wel wat lijkt, dichtbij het centrum (4km), de andere liggen allemaal verder dus dit is dichtbij. Er is nog 1 plaatsje beschikbaar i.v.m. een crickettournooi zitten we zo goed als vol. Oke, er is 1 plek dat is toch genoeg. Het plekje is niet heel groot, we laten het eerst even zien.
Niks mis met die plek, heerlijk in de schaduw, het is hier zo'n 30° dus dat is fijn,camper past erops, luifel kan uit. Wij willen die plaats hebben.
En zo staan we dus op een prima plaatsje voor de aankomende 3 nachten.
Omdat we uiteraard alles uit onze dagen willen halen wandelen we naar de stad.
Vanaf de camping kan je door de botanische tuin naar de stad wandelen, dat doen we dan ook en dan ineens op een muurtje naast ons een blauwtong lizard, centimeter of 30. Niks geen terrarium zoals in de dierentuin in Rotorua (N-Z).
Bij het informatiecentrum nemen we folders mee en wandelen daarna lekker door de stad en gaan bij de central market langs, allerlei kraampjes met voedsel producten en tevens kraampjes waar je eten of drinken kan bestellen en opeten. Het ziet er gezellig uit en de aardappel met vulling smaakte prima.
Na nog wat boodschappen komen we pas rond 19.45uur weer terug op de camping, snel eten maken want over een uur is het donker. Afwassen doen we met behulp van een lampje, gezellig samen buiten aan de campingtafel.

Zat 13 dec

Aan de temperatuur te merken gaan we richting zomer hier, 33°. Toch wel raar dat hier deze temperatuur best te doen is, waar je in Nederland er bij neervalt.
Tevens zijn we vandaag op de helft van onze tot nu toe geweldige reis, al 11 weken, 77 dagen onderweg, pff het gaat echt veelste snel. We hadden wel een keer verwacht iets te missen, maar eerlijkheidshalve, sorry voor het thuisfront, we vermaken ons prima en hebben misschien wel geen tijd om iets te missen + internet maakt dat we weinig hoeven te missen. Goed de helft zit erop, tijd om van de andere helft nog minstens zo hard te genieten. Nog 77 dagen om leuke dingen te doen.
We beginnen de dag met 2 museum bezoeken. Het museum of South Australia is de eerste. Hier veel informatie en spullen van en over de aboriginals, een erg interessante plek. Vervolgens een bezoek aan het migration museum, informatie over de verschillende imigranten door de jaren heen. Onderweg naar Adelaide hadden we al verschillende plaatsen gezien die wij wel erg Duits vonden aan doen. Handdorf? Klinkt toch er duits of niet. In museum blijkt dat er in de tijd dat er veel Duitsers kwamen er verschillende steden een Duitse naam kregen, vele daarvan hebben inmiddels een andere naam, maar Handdorf dus niet. Gelukkig hebben ze Neukkrich veranderd.
Ook Nederland is aan de beurt, Saint Nicholas and his helper Black peter. Van beide is het pak te zien, gemaakt door een Nederlandse vrouw in 1968. In verschillende gemeenschappen waar veel Nederlanders wonen wordt het 5 december ook nog gevierd.
Na de beide museums pakken we de free bus. Deze bus rijdt circa in een uur een rondje door Adelaide, op deze manier kan je mooi wat meer van de stad zien en nog voor niks ook. Je kan onderweg ook uitstappen als je wil en later een andere bus weer op stappen, maar wij vinden het wel lekker om gewoon een uurtje te zitten.
Daarna wandelen we weer lekker door de stad en terug naar de camper, waar we even een frisse duik in het zwembad nemen.
Omdat het lang warm blijft, kunnen we lekker buiten zitten, een potje yatzee hoort erbij.

Zon 14 dec

We worden wat brak wakker en niet van de drank, maar van het feit dat we er vannacht nog uit konden om de luifel binnen te halen en dus ook nog de tafel en stoelen even ergens in de camper te stallen, het begon te regenen, grrrr. Ja het is niet de hele tijd leuk hier hoor. De Australische groet zijn we ook al zat. De Australische groet? Ja vliegen weg meppen, wat een hardnekkige ik blijf om je heen vliegen beesten. We waren 9 jaar later even vergeten hoeveel keer per dag je om je heen loopt te maaien, maar we weten het weer. Trouwens gelijk goeie gymnastiek voor de armspieren.
Goed opstaan na een brakke nacht, koffie erin, gebakken eitje, jus d'orange (helaas geen verse) en we kunnen er weer tegen. Na de nodige huishoudelijke rompslomp (afwas en kleding wassen), gaan we naar Belair national park.
Hier kan je verschillende routes wandelen, wij kiezen voor de langste die op papier staat, de Waterfall hike. 6,5km 3 uur lopen. Benieuwd hoe zwaar die is als je er 3 uur overdoet. Dit blijkt dus niet te kloppen, bij de entree van het park horen we dat het 2 uur moet zijn, prima kunnen we daarna er misschien nog doen.
De waterfall hike is een prima route om te lopen en zoals de naam zegt er q met watervallen, alleen het is hier nu zo droog dat beide watervallen droog staan en dus geen waterval. Ineens horen we een geluid, lijkt wel op een boos wildzwijn of zo. Kippenvel, trauma Chantal. Gauw doorlopen.
Inderdaad lopen we de route zelfs met een stop tussendoor binnen 2 uur en dus besluiten we na eerst even te lunchen er nog een loop achter aan te gooien. Maar dat stellen we even uit, tijdens het eten vind Ivo dat er verderop in een boom een rare zwarte vlek zit, camera erbij en die rare zwarte vlek...... een KOALA, gaaf gaaf gaaf een koala in het wild. Hop de nodige foto's gemaakt. Een beetje in uforie lopen we daarna de andere route, we zien hagedissen, prachtige parkieten en..... nog een koala, oh wat gaaf, gewoon 2 levende koala's in het wild, niks geen hek werk er omheen.
Achteraf hebben we nog een 3de koala gehoord, dat geluid waarvan we dachten dat het een wildzwijn was, blijkt waarschijnlijk een koala geweest te zijn die boos was (hoorde we bij het informatiecentrum).
Helemaal happy rijden we lekker met onze Neil terug naar de stad, eerst even boodschapjes en dan even in het centrum op gratis internet. Op de camping is het belachelijk duur dus dat doen we niet en zo kan het ook.